Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

ΑΠΑΓΧΟΝΙΖΕΤΑΙ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ Ο ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΩΤΤΑΣ - ΒΙΝΤΕΟ!!






27 Σεπτεμβρίου 1905:

"Στην πλατεία ""Ατ Παζάρ"" του Μοναστηρίου, απαγχονίζεται από τους Τούρκους, μετά από καταδίκη σε θάνατο, ο γενναίος οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα Καπετάν Κώττας, από...






τη Ρούλια (Κώπα) Κορεστίων.

Ο ηρωικός Κώττας, αν και ήταν σλαβόφωνος, είχε αδάμαστη ελληνική ψυχή και συνείδηση και η προσφορά του στον αγώνα του μακεδονικού ελληνισμού ήταν μεγάλη."
Πηγή: http://lefteria.blogspot.gr/2017/09/blog-post_3489.html

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

Σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη κοντά στον Ορχομενό Βοιωτίας!!


Αποκαλύφθηκε μεγάλος μυκηναϊκός λαξευτός τάφος

Ένας από τους μεγαλύτερους μυκηναϊκούς λαξευτούς τάφους που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα ήρθε στο φως στο Προσήλιο του Δήμου Λεβαδέων, κοντά στον Ορχομενό, κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του πενταετούς προγράμματος συνεργασίας ανάμεσα στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού/Εφορεία Αρχαιοτήτων Βοιωτίας και τη Βρετανική Σχολή Αθηνών/Πανεπιστήμιο του Cambridge. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τον ένατο σε μέγεθος θαλαμοειδή τάφο, από τους περίπου 4.000 που έχουν ανασκαφεί τα τελευταία 150 χρόνια.
Η κατασκευή είναι μνημειώδης και μαρτυρεί την ιδιαίτερη φροντίδα που καταβλήθηκε για τη δημιουργία της. Στον νεκρικό θάλαμο οδηγεί λαξευτός δρόμος, μήκους 20 μ., ο οποίος απολήγει σε εντυπωσιακή αίθουσα επιφάνειας 42 τ.μ. Τις τέσσερις πλευρές της αίθουσας περιτρέχει λαξευτό θρανίο (πεζούλι) καλυμμένο με πηλοκονίαμα. Το αρχικό ύψος της οροφής, η οποία είχε σχήμα δίρριχτης στέγης, υπολογίζεται στα 3,5 μ. Ωστόσο, η αρχική στέγη άρχισε να καταρρέει ήδη από την αρχαιότητα, ίσως μάλιστα ακόμη και στη Μυκηναϊκή εποχή, δίνοντας στο εσωτερικό του θαλάμου σπηλαιώδη όψη, συνολικού ύψους 6,5 μ.
Η κατάρρευση της οροφής διατάραξε σε κάποιο βαθμό τη θέση του νεκρού και των αντικειμένων του, παράλληλα όμως κάλυψε και προστάτεψε το ταφικό στρώμα από μεταγενέστερες επεμβάσεις. Στο δάπεδο του θαλάμου βρέθηκε ένας άνδρας, 40-50 χρονών, τον οποίο συνόδευαν προσεκτικά επιλεγμένα αντικείμενα. Εντοπίστηκαν πάνω από δέκα επικασσιτερωμένα αγγεία, ζεύγος στομίδων (τμήματα από χαλινάρια αλόγων), εξαρτήματα τόξου, βέλη, περόνες, κοσμήματα από διάφορα υλικά, κτένια, ένας σφραγιδόλιθος και ένα σφραγιστικό δαχτυλίδι.
Η κατασκευή του τάφου χρονολογείται περίπου στα μέσα του 14ου αι. π.Χ. και η αξία του έγκειται στο ότι απέδωσε ένα από τα καλύτερα μέχρι σήμερα τεκμηριωμένα ταφικά σύνολα της Ανακτορικής περιόδου στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεμονωμένες ταφές με σημαντικά ευρήματα σώζονται εξαιρετικά σπάνια σε μνημειακούς μυκηναϊκούς θαλαμωτούς τάφους, καθώς αυτοί χρησιμοποιούνται συνήθως για πολλαπλές ταφές και για πολλές γενιές, με αποτέλεσμα να διαταράσσονται ή να υφαρπάζονται τα κτερίσματά τους. Συνεπώς, το σημαντικό στην περίπτωση του τάφου του Προσηλίου είναι ότι όλα τα αντικείμενα που βρέθηκαν συσχετίζονται με τον μοναδικό νεκρό που ενταφιάστηκε εκεί.
Η ανεύρεση της συγκεκριμένης ταφής και των κτερισμάτων της θα δώσει την ευκαιρία στους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα τις ταφικές πρακτικές της περιοχής κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους. Για παράδειγμα, η εναπόθεση πολλών κοσμημάτων σε ανδρική ταφή αμφισβητεί –όπως και στην περίπτωση του κατά έναν αιώνα παλαιότερου πολεμιστή από την Πύλο που βρέθηκε το 2015– τη μέχρι τώρα ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα κοσμήματα συνόδευαν κυρίως γυναίκες στην τελευταία τους κατοικία. Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, το γεγονός πως –με εξαίρεση δύο μικρούς ψευδόστομους αμφορείς– δεν βρέθηκε γραπτή μυκηναϊκή κεραμική στον τάφο, η οποία, κατά τα άλλα, είναι εξαιρετικά δημοφιλής τη συγκεκριμένη περίοδο.
Η ανασκαφική ομάδα εικάζει πως ο τάφος σχετίζεται με το ανακτορικό κέντρο του μυκηναϊκού Ορχομενού, ο οποίος απέχει περίπου 3,5 χλμ. και ήταν το σημαντικότερο κέντρο της βόρειας Βοιωτίας τον 14ο-13ο αι. π.Χ. Ορατά τεκμήρια της δύναμης του Ορχομενού αποτελούν ακόμη και σήμερα ο θολωτός τάφος «του Μινύου», ο οποίος είναι συγκρίσιμος σε μέγεθος με τον τάφο «του Ατρέως» στις Μυκήνες, αλλά και τα μνημειώδη αποστραγγιστικά έργα της Κωπαΐδας που κατασκευάστηκαν και λειτουργούσαν υπό την επίβλεψή του την εποχή της ακμής του. Συνεπώς, ο νεκρός του Προσηλίου φαίνεται ότι ανήκε στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα της τοπικής μυκηναϊκής εξουσίας. Η σημαντική κοινωνική του θέση του εξασφάλισε μετά θάνατον μία εντυπωσιακή αιώνια κατοικία, την οποία όμως θαύμασαν μόνο κατά τη μεγαλόπρεπη ταφή του, πριν καλυφθεί για πάντα με χώμα, μαζί με τα τεκμήρια της εξουσίας του.
Το ανασκαφικό πρόγραμμα του Προσηλίου διεξήχθη κατόπιν άδειας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Τη διεύθυνση της ανασκαφής και του διεπιστημονικού πενταετούς προγράμματος στο Προσήλιο ασκούν η δρ Αλεξάνδρα Χαραμή, Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Βοιωτίας, και ο δρ Γιάννης Γαλανάκης, Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Cambridge. Τους υπεύθυνους πλαισιώνουν –από την πλευρά της Εφορείας Αρχαιοτήτων Βοιωτίας– η αρχαιολόγος Κ. Καλλιγά, ενώ η ομάδα της Βρετανικής Σχολής συμπληρώνεται από τον γεωαρχαιολόγο Π. Καρκάνα, διευθυντή του εργαστηρίου Wiener της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών, και την Ιω. Μουτάφη, υπεύθυνη της οστεοαρχαιολογικής μελέτης.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Πηγή: Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (Δελτίο Τύπου).

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Λισβόρι Λέσβου: Πολυάριθμα και σημαντικά τα νέα ευρήματα!!








Νέα πολυάριθμα ευρήματα προστέθηκαν φέτος στον ήδη μεγάλο αριθμό των λίθινων εργαλείων, που έχουν εντοπιστεί στα Ροδαφνίδια στο Λισβόρι της Λέσβου, θέση η οποία ανήκει στην Κατώτερη Παλαιολιθική Εποχή (ξεκινά πριν από περίπου 200.000 χρόνια). Η συστηματική ανασκαφή του Πανεπιστημίου Κρήτης, που διεξάγεται τα τελευταία πέντε χρόνια υπό τη διεύθυνση της αναπληρώτριας καθηγήτριας αρχαιολογίας Νένας Γαλανίδου, βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο για φέτος, με τα νέα ευρήματα να δίνουν ακόμα περισσότερες πληροφορίες για τα προγονικά μας είδη, που ανέπτυξαν μια ιδιαίτερη σχέση με την περιοχή αυτή του Αιγαίου.

«Τέτοια αρχαιολογική θέση δεν έχουμε πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Έχει αποδώσει δεκάδες σπάνια μεγάλα κοπτικά εργαλεία λαξευμένα σε λίθο, τη στιγμή που 80 χρόνια παλαιολιθικών ερευνών στον ελλαδικό χώρο μας είχαν δώσει λιγότερο από μια ντουζίνα χειροπελέκεων. Το απόθεμα των εργαλείων που ανήκουν στην αχελαία τεχνολογική παράδοση έχει δεκαπλασιαστεί και περιλαμβάνει τρίεδρα, κοπείς, τεράστιους πυρήνες και ξέστρα που απαιτούσαν ιδιαίτερη μυϊκή δύναμη για την κατασκευή και χρήση τους. Το μεγάλο αυτό δείγμα αρχαιολογικών ευρημάτων μάς επιτρέπει να μελετήσουμε τις τεχνολογικές κατακτήσεις των προγονικών ειδών του ανθρώπου που έζησαν στο Αιγαίο πριν από μισό εκατομμύριο χρόνια» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κα Γαλανίδου, η οποία προσθέτει:

«Η συστηματική ανασκαφή του Πανεπιστημίου Κρήτης συμπληρώνει το κενό αυτό στο αφήγημα για την καταγωγή και εξέλιξη του ανθρώπου και των πρώιμων μεταναστεύσεων στη βορειοανατολική Μεσόγειο. Ως τώρα εξέλιπε μια πρώιμη παλαιολιθική θέση από την Ελλάδα και τη Βαλκανική Χερσόνησο με παρόμοιο αποτύπωμα. Έχει πρωταρχικό σκοπό την εκπαίδευση των φοιτητών αρχαιολογίας στην έρευνα πεδίου και ταυτοχρόνως είναι ένα διεπιστημονικό πρόγραμμα, που φέρνει κοντά επιστήμονες από διαφορετικές ειδικότητες από όλο τον κόσμο και από πολλά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της Ελλάδας» τονίζει.

Όμως, πώς εξηγείται η παρουσία τόσων λίθινων εργαλείων στο Λισβόρι της Λέσβου; «Οι ανθρωπίδες έρχονται στην περιοχή κατ’ επανάληψη και σε μεγάλο βάθος χρόνου. Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους: Μπορούν να κατασκηνώνουν στις όχθες μιας μεγάλης λίμνης (ο Κόλπος της Καλλονής στις παγετώδεις εποχές, όταν δηλαδή υποχωρούσε η στάθμη των νερών, γινόταν λίμνη), να απαγκιάσουν στους βράχους που συνδέονται με την ηφαιστειακή ιστορία του νησιού, να φτιάξουν εργαλεία, να βρουν καταφύγιο στις θερμές πηγές που υπάρχουν σε απόσταση αναπνοής και δημιουργούν ένα ιδιαίτερο και φιλικό μικροπεριβάλλον σε συνθήκες ψύχους, να κυνηγήσουν θηράματα. Έρχονται και ξανάρχονται στις όχθες μικρών ποταμών που εκβάλλουν στην Καλλονή. Γι’ αυτό και τα κατάλοιπα που μας αφήνουν είναι πολλά» εξηγεί.

Και η χρονολόγηση των εργαλείων; «Τα τέχνεργα αυτά καθεαυτά δεν χρονολογούνται με απόλυτες μεθόδους γιατί είναι λίθινα. Χρονολογούνται όμως οι αποθέσεις μέσα στις οποίες τα βρίσκουμε και οι μέχρι τώρα εργαστηριακές αναλύσεις δείχνουν ότι η ηλικία τους κυμαίνεται από 165.000 ως 475.000 χρόνια», σημειώνει η κα Γαλανίδου. Αξιοσημείωτο, πάντως, είναι το γεγονός ότι οι δημιουργοί τους επανέρχονται στις θερμοπηγές του Κόλπου της Καλλονής για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

«Το Λισβόρι ήταν ένα σημείο αναφοράς, ένα τοπόσημο εγγεγραμμένο στους διανοητικούς χάρτες των προγονικών αυτών κοινοτήτων. Φαίνεται πως ήταν πολύ πιο ευφυείς από ό,τι τους φανταζόμαστε μέχρι πρότινος, με γνωσιακές ικανότητες και κοινωνικές αναζητήσεις αρκετά προχωρημένες. Σχεδιάζουν και δημιουργούν εργαλεία συμμετρικά. Στη συμμετρία των χειροπελέκεων καταγράφεται ένα τεχνολογικό άλμα στην ιστορία του πολιτισμού, μια κατάκτηση που πιθανώς συνδέεται με τη μεταξύ τους επικοινωνία. Δεν τους αρκούσε μια κοφτερή ακμή για να τεμαχίσουν τα ζώα. Ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν έναν κώδικα επικοινωνίας στο επαναλαμβανόμενο μοτίβο του αμυγδαλόσχημου χειροπέλεκυ» τονίζει.

Και οι δημιουργοί αυτών των εργαλείων; «Από τα γνωστά είδη οι ανθρωπίδες που είναι υποψήφιοι είναι οι Ηomo erectus, Ηomo antecessor και Ηomο heidelbergensis. Τώρα αν ήταν ένα μόνο είδος οι πρώτοι κάτοικοι της Λέσβου ή και περισσότερα δεν το γνωρίζουμε. Ενδεχομένως στο τέλος της περιόδου, μετά τα 200.000 χρόνια, να είχαμε και πληθυσμούς Νεάντερνταλ, αλλά αυτό ακόμα δεν είναι σαφές. Το σημαντικό πάντως είναι ότι ο μεγάλος αριθμός των αντικειμένων που βρέθηκαν εδώ, μας επιτρέπει να τοποθετήσουμε την Ελλάδα στον χάρτη της Κατώτερης Παλαιολιθικής Αρχαιολογίας στην Ευρώπη και στην Ασία» σημειώνει.

Όσο για το μέλλον, η καθηγήτρια, πάντα σε στενή συνεργασία με τον Δήμο Λέσβου, την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και τη Γ.Γ. Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, οραματίζεται τη δημιουργία ενός Κέντρου Έρευνας, Πληροφόρησης και Εκπαίδευσης στο παλιό ελαιοτριβείο της περιοχής. «Οραματιζόμαστε έναν κόμβο που θα χρησιμοποιεί την ψηφιακή τεχνολογία σε συνεργασία με το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (με έδρα την Κρήτη) για να μεταδώσει στο μεγάλο κοινό τη γνώση μας για το παλαιοπεριβάλλον και τον πολιτισμό της Λέσβου πριν από μισό εκατομμύριο χρόνια . Η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού στο Αιγαίο ξεκινά εδώ. Σε περιόδους που το Αιγαίο ήταν στεριά, με μικρές λίμνες ενδιάμεσα, η Ευρώπη και η Ασία ενώνονταν με χερσαίες διαδρομές» τονίζει.

Αυτή τη στιγμή, το θέμα βρίσκεται στη φάση που λύνεται το ιδιοκτησιακό με τις προσπάθειες του δήμου Λέσβου. «Μετά, σταδιακά θα προχωρήσουμε με μελέτες για να ενταχθεί σε μια χρηματοδότηση, ώστε να αρχίσει η αναστηλωτική εργασία του κτιρίου και η προετοιμασία για το περιεχόμενο, τη λειτουργία και τη βιωσιμότητά του. Σε πείσμα των καιρών, βήμα-βήμα, οι πέντε εταίροι, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, ο Δήμος Λέσβου, η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και η Γ.Γ. Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, σαν μια γροθιά, οραματιζόμαστε και εργαζόμαστε όλοι μαζί σκληρά για τη δημιουργία αυτού του Κέντρου που θα αποτελέσει ένα πόλο αειφόρου ανάπτυξης στον Κόλπο της Καλλονής» καταλήγει.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (Ελένη Μάρκου).

Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

Η ιστορία της ανθρωπότητας ξεκίνησε από το Καστέλι Χανίων: Απίστευτη ανακάλυψη ανατρέπει την ανθρώπινη ιστορία!!!!



Σημαντική επιστημονική ανακάλυψη στο Καστέλι Χανίων ανατρέπει τη θεωρία για την πορεία εξέλιξης του ανθρώπου

Την επικρατούσα θεωρία ως προς την πορεία της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους θέτουν υπό αμφισβήτηση τα αποτελέσματα μελέτης απολιθωμένων ευρημάτων από την περιοχή του Καστελίου Χανίων, τα οποία δημοσιεύθηκαν χθες σε περιοδικό του οίκου Elsevier.

Πρόκειται για ίχνη δίποδης βάδισης, που είχαν βρεθεί τυχαία το 2002 από τον Πολωνό Παλαιοντολόγο Gerard Gierlinski, στη διάρκεια των διακοπών του στο νησί μας, και άρχισαν να μελετούνται συστηματικά από τον μαθητή του Grzegorz Niedzwiedzki το 2010 οπότε και διαπιστώθηκε ότι μάλλον ανήκουν σε πρόγονο του ανθρώπου.

Η πολυεθνική ερευνητική ομάδα, που συστάθηκε στη συνέχεια από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα της Σουηδίας, μελέτησε τα ίχνη και πιστοποίησε ότι πρόκειται για δίποδη βάδιση κάποιου άγνωστου προγονικού είδους του ανθρώπου που δημιουργήθηκε πριν από 5,7 εκατομμύρια χρόνια, γεγονός που τα κατατάσσει ως τα παλιότερα που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα.

Έτσι αμφισβητείται η θεωρία ότι το ανθρώπινο είδος εμφανίστηκε και εξελίχθηκε στην Αφρική πριν από 6 περίπου εκατομμύρια χρόνια και πολύ αργότερα εξαπλώθηκε στις άλλες ηπείρους.

Τα δεδομένα από το Καστέλι υποστηρίζονται και από τη σχετικά πρόσφατη τοποθέτηση ίδιας ηλικίας απολιθωμάτων του είδους του Graecopithecus, που βρέθηκαν στη βόρεια Ελλάδα και Βουλγαρία, στα προγονικά είδη του ανθρώπου και όχι των πιθήκων, όπως πιστεύαμε παλιά.

Από τη στιγμή που ανακαλύφθηκαν τα απολιθώματα το Αυστραλοπίθηκου στην Νότια και Ανατολική Αφρική, αναφέρει το sciencedaily, είχε θεωρηθεί πως η καταγωγή του ανθρώπου τοποθετείται στην Αφρική.

Πιο πρόσφατα απολιθώματα στην ίδια περιοχή ενδυνάμωσαν την θέση πως οι hominins, δηλαδή αυτοί που προηγήθηκαν του ανθρώπου, όχι μόνο κατάγονται από την Αφρική αλλά παρέμειναν απομονωμένοι εκεί για αρκετά εκατομμύρια χρόνια πριν διασκορπιστούν στην Ευρώπη και την Ασία.

Η ανακάλυψη όμως των απολιθωμάτων των 5,7 εκατομμυρίων ετών στην Κρήτη ανατρέπει αυτή την απλοποιημένη εικόνα που υπήρχε και υπαινίσσεται μια πιο περίπλοκη πραγματικότητα.

Τα απολιθώματα ανθρώπινης βάδισης έχουν ένα πολύ ευδιάκριτο σχήμα πολύ διαφορετικό από κάθε άλλου ζώου . Το αποτύπωμα του ποδιού του κοντινότερου συγγενή του ανθρώπου του, του μεγάλου πιθήκου, μοιάζει περισσότερο με παλάμη χεριού. Τα απολιθώματα βάδισης στον Τράχηλο, στην Δυτική Κρήτη, έχουν μια φόρμα που παραπέμπει αλάνθαστα σε άνθρωπο. Κυρίως αυτό φαίνεται στα δάκτυλα καθώς το μεγάλο του δάκτυλο είναι όμοιο με το δικό μας σε σχήμα, μέγεθος και θέση ενώ υπάρχουν και άλλες ομοιότητες στο πέλμα.

Έτσι δείχνουν ξεκάθαρα πως ανήκουν σε έναν από τους πρώτους hominin, κατά κάποιο τρόπο προγενέστερο εκείνου που βρέθηκε στο Laetoli της Τανζανίας στην Αφρική. Τα απολιθώματα ανθρώπινης βάδισης στην Κρήτη έγιναν πάνω σε μια αμμώδη ακτή, ενδεχομένως στο δέλτα ενός μικρού ποταμού, ενώ εκείνα στο Laetoli έγιναν πάνω σε ηφαιστειακή στάχτη.

Την περίοδο που έγιναν τα απολιθώματα στην Κρήτη, που είναι γνωστή ως ύστερο Μειόκαινο, η έρημος της Σαχάρας δεν υπήρχε ενώ η Κρήτη δεν είχε ακόμα αποκοπεί από την υπόλοιπη Ελλάδα κατά συνέπεια δεν είναι δύσκολο να δει κανείς πως οι πρώτοι hominins είχαν ένα ευρύ φάσμα εξάπλωσης στην νότιο-ανατολική Ευρώπη, όπως και στην Αφρική αφήνοντας έτσι τα αποτυπώματα τους σε μια μεσογειακή ακτή, που κάποια μέρα θα αποτελούσε τμήμα του νησιού της Κρήτης

Αξίζει ν αναφέρουμε πως στη διεθνή ερευνητική ομάδα συμμετείχαν από την Ελλάδα δύο επιστήμονες, ο έφορος Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Αθανάσιος Αθανάσιου και ο υπεύθυνος Παλαιοντολογίας και Γεωλογίας του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης Χαράλαμπος Φασουλάς.

Πηγή: Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης , ScienceDaily

Πηγή: http://cretablog.gr