ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕO ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΓΙΩΤΑΣ ΤΣΕΡΤΕΚΙΔΟΥ: ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΕΝΑΗ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΚΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ

Εξόριστο στοιχείο φύσης καταραμένων προφητών
έλαβα βάπτισμα.
Ως αρχαίο πλάσμα προϋπήρχα του χρόνου αρυτίδωτο,
απαλλαγμένο απ’ τα ενδύματα ντροπής,
αιώνια φορτία γερμένα στους παμπάλαιους ώμους
όλων των χρόνων το πέρασμα
τη γνώση του τέλους τον γνώριμο επίλογο
την αναγέννηση υπέμεινα,
ω λύτρωση!
Των εσχάτων τις πρόκες δεν φοβήθηκα,
σταυρωμένο βοώ μες στα σπλάχνα μου.
Στους αιώνες των αιώνων,
εγώ το φως κι η αλήθεια!
Στο αιώνιο μνημείο της αρχής
του φωτός το σπαθί
καρφωμένο κρατώ σ’ ένα τέλος.
Εγώ πηγή συνέχειας.
Το σταμνί της ζωής το ολάκερο ήπια
και την ώρα αυτήν στέκει
της αρχής του σύμπαντος ακέραιο.
Στα χιλιάδες της μοίρας κομμάτια
παρά τις πληγές
που άφησε το πέρασμα,
στα μέλανα σημεία των καιρών
δεν με έσκιασαν
των δαιμόνων τα αερικά
που σαν φυσούσε το φως εξαϋλώνονταν.
Πρόσκαιρα ύφαινε η ζωή,
εφήμερα ψιθύριζα μέσα απ’ τα δόντια μου,
και προσπερνούσα μ’ ένα μειδίαμα στα χείλη.
Τελεσιδικώ.
Το αριστερό χέρι μόνιμη κλίση
στο υγρό ημίφωνο λάμδα,
αυτό προσδιορισμένο εξαρχής,
σύμβολο μονιμότητας
της ουράνιας πρόσμειξης με τη γη.
Το άπειρο ως γυνή
με ξεσκέπαστα στήθη εκθέτω,
χορτασμένα τα όντα απ’ το ευλογημένο γάλα
στους αιώνες ποτέ δεν στερήθηκαν
ωσάν πηγή υλική
μιας ατέρμονης, πλασματικής υπόστασης.
Μάτωσε ο Ήλιος της ζωής
ο παντοκράτορας,
άγιο στεφάνι ολόγυρα πλεγμένο.
Μην σταματάτε
οι σάλπιγγες,
των αγγέλων,
παραδείσιες οάσεις,
της ψυχής μελωδίες
υμνούν
καταμεσήμερο
ήρθε η Μεγάλη Κρίσις!
Εγένετο η κάθαρση
όπου το φως θα νικήσει το σκότος,
μέσα στον όλεθρο
συμπαντικό ολόλευκο άστρο
μ’ ένα πέπλο αόρατο
απέταξε τις αμαρτίες,
τον ουρανό με θάλασσα απ’ την γη ξεχώρισε,
λυτρώνοντας τον παρελθόντα χρόνο
με μιαν υπόσχεση του μέλλοντα.
Τετέλεσται!
Ω του Μεγάλου Δημιουργού
ο αιώνιος ύμνος
ἐν ἀρχῇ ἦν τὸ ἄριστο!

ΠΙΝΑΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΖΙΟΚΑ BIBΛΙΟ ΤΗΣ ΓΙΩΤΑΣ ΤΣΕΡΤΕΚΙΔΟΥ