Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Phoenix Capital: Κραχ -67% στις 666 μον. στο S&P 500 φέρνουν 2 μαύροι κύκνοι, χειρότεροι του Brexit






Ο κορυφαίος των ομολόγων Bill Gross έχει δηλώσει ότι το διεθνές σύστημα οδεύει προς μια μαζική κρίση.
Ενώ ο κόσμος συνεχίζει να επικεντρώνεται στο Brexit, δύο άλλα, πολύ μεγαλύτερα προβλήματα έχουν προκύψει προειδοποιεί η Phoenix Capital.
To πρώτο πρόβλημα σχετίζεται με την ύφεση στις ΗΠΑ.
Οι συνθήκες στην αγορά εργασίας στην βιομηχανική Παραγωγή τα προβληματικά εταιρικά δάνεια σε καθυστέρηση, τα εταιρικά επίπεδα χρέους όλα δείχνουν ύφεση.
Επειδή το 2016 είναι ένα έτος εκλογών, υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη να διατηρηθεί το αφήγημα της ισχυρής αμερικανικής οικονομίας.
Οπότε μην περιμένετε επίσημη ανακοίνωση ότι η αμερικανική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση πριν τα μέσα του 2017
Ανεξάρτητα από το πότε θα ανακοινωθεί, το γεγονός παραμένει, οι ΗΠΑ είναι σε ύφεση.
Προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης επί 7 χρόνια και 3,5 τρισεκ. πάσης φύσεως αγορών από την FED δημιούργησαν την πιο αδύναμη ανάκαμψη ενώ η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ δεν διαθέτει άλλα πυρομαχικά.
Η FED δεν μπορεί να σταματήσει τους οικονομικούς κύκλους.
Το μόνο που έχει κάνει είναι να δημιουργήσει μια φούσκα σε κάθε κατηγορία περιουσιακών στοιχείων.
Και αυτή τη φορά, οι μετοχές θα συντριβούν ο S&P 500 θα υποχωρήσει κάτω από τα επίπεδα του Μαρτίου 2008 δηλαδή στις 666 μονάδες ή πτώση σοκ -67% από τις τρέχουσες τιμές.
Το δεύτερο μεγάλο θέμα είναι ανώμαλη προσγείωση / υποτίμηση της Κίνας.
Καθώς οι ΗΠΑ κινούνται σε ύφεση / αποπληθωρισμό το δολάριο ασκεί πίεση στο γιουάν.
Η Κίνα έχει υποτιμηθεί σταθερά από το 2015, αλλά εξακολουθεί να έχει περιθώρια 30% με 40%.
Με την Κίνα ήδη να βρίσκεται σε φάση ανώμαλης προσγείωσης (ρυθμός αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ ανέρχεται σε 3% -4% στην καλύτερη περίπτωση), η Κίνα είναι σε θέση να οργανώσει μια εφάπαξ μαζική υποτίμηση στις αγορές συναλλάγματος.
Με λίγα λόγια, οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες στον κόσμο έχουν πρόβλημα.
Η μία εισέρχεται σε νομισματική κρίση (Κίνα) ενώ το νόμισμα του άλλου το δολάριο είναι μέρος ενός carry trade 9 τρισεκ. δολαρίων.
Αυτή είναι μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί.
Ο κορυφαίος των ομολόγων Bill Gross έχει δηλώσει ότι το διεθνές σύστημα οδεύει προς μια μαζική κρίση.

ΠΗΓΗ www.bankingnews.gr

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

«Δια της λόγχης!» : Η φονικότερη σύγκρουση των Βαλκανικών Πολέμων- ο ελληνικός στρατός στη Μάχη του Κιλκίς- Λαχανά!





Η «μεγάλη εξόρμηση» των Βαλκανικών Πολέμων αποτέλεσε τη «ρεβάνς» του ελληνικού στρατού για την ήττα του «Μαύρου '97» από τους Οθωμανούς, πολλαπλασίασε την έκταση της χώρας και έβαλε την Ελλάδα στη διεθνή «σκακιέρα» εν όψει της μεγάλης σύγκρουσης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, η νικηφόρα έκβαση του Α' Βαλκανικού Πολέμου δεν έθεσε τέλος στο ζήτημα, καθώς οι διαφορές με τη Βουλγαρία – που οραματιζόταν τη «Μεγάλη Βουλγαρία» της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και είχε χάσει για λίγο το «έπαθλο» της Θεσσαλονίκης- ήταν αγεφύρωτες, καθιστώντας αναπόφευκτη εξέλιξη τη διάσπαση του ενιαίου βαλκανικού μετώπου και τη σύγκρουση μεταξύ των μέχρι πρότινος συμμάχων.
Η πορεία προς τη σύγκρουση
Η ελληνική πλευρά είχε ήδη προετοιμαστεί, σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, για τη σύγκρουση με τη Βουλγαρία, υπογράφοντας συνθήκη συμμαχίας με τη Σερβία και μεταφέροντας τον κύριο όγκο του ελληνικού στρατού στην κεντρική Μακεδονία μετά τη λήξη των επιχειρήσεων κατά των Οθωμανών στην Ήπειρο. Στο μεσοδιάστημα μεταξύ του Α' και του Β' Βαλκανικού, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, οι σχέσεις μεταξύ του ελληνικού και του βουλγαρικού στρατού ήταν τεταμένες, με επεισόδια/ αψιμαχίες στις περιοχές συγκυριαρχίας, μια κατάσταση που δεν βελτιωνόταν από την παρουσία βουλγαρικών δυνάμεων στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Η παραίτηση της κυβέρνησης Γκέσωφ και η διαδοχή της από τον Σ. Ντάνεφ- πιο δεκτικό στη «γραμμή» του βουλγαρικού επιτελείου- πρακτικά σήμανε πως «ο κύβος είχε ριφθεί» οριστικά: Η Βουλγαρία θα χτυπούσε τους δύο πρώην συμμάχους της, εξέλιξη για την οποία η Ελλάδα και η Σερβία ετοιμάζονταν.
Ο ακήρυκτος πόλεμος
Η εντολή προς τους διοικητές των βουλγαρικών στρατευμάτων να επιτεθούν εναντίον του ελληνικού και του σερβικού στρατού δόθηκε στις 15 Ιουνίου (για να εκτελεστεί 24 ώρες μετά), με σκοπό την κατάληψη όσο το δυνατόν περισσότερων εδαφών πριν τη διαμεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων. Η βουλγαρική επίθεση άρχισε το απόγευμα της 16ης Ιουνίου, σε Ελευθερές, Νιγρίτα, Μπέροβα και Καρασούλι, ενώ παράλληλα ο βουλγαρικός στρατός χτυπούσε τους Σέρβους, καταλαμβάνοντας το πρωί της 17ης Ιουνίου τη Γευγελή.
Με τον ακήρυκτο πόλεμο να έχει ξεκινήσει, προτεραιότητα για τις ελληνικές δυνάμεις αποτελούσε η εκκαθάριση της Θεσσαλονίκης: Ο αρχιστράτηγος βασιλιάς Κωνσταντίνος απέστειλε διαταγή το μεσημέρι της 17ης στον διοικητή της 2ης Μεραρχίας να δώσει τελεσίγραφο στον Βούλγαρο διοικητή των δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη να αποχωρήσει με τη βουλγαρική δύναμη αφοπλισμένη. Ανταπόκριση δεν υπήρξε, οπότε τα ελληνικά στρατεύματα επιτέθηκαν εναντίον των βουλγαρικών στρατώνων, εξουδετερώνοντας τη βουλγαρική δύναμη στο σύνολό της μέχρι το επόμενο πρωί, με απώλειες 60 νεκρούς, 17 τραυματίες και 1.360 αιχμαλώτους για τη βουλγαρική πλευρά (18 νεκροί και 17 τραυματίες για την ελληνική).
Ο Κωνσταντίνος κατέφθανε στη Θεσσαλονίκη ενώ ολοκληρωνόταν η εκκαθάρισή της. Ο ελληνικός στρατός περνούσε άμεσα στην αντεπίθεση.
Ισχύς αντιπάλων δυνάμεων
Βάσει διαταγών, η 7η Μεραρχία θα προέλαυνε προς Νιγρίτα, η 1η (αντιστράτηγος Μανουσογιαννάκης) και η 6η (συνταγματάρχης Δελαγραμάτικας) θα πραγματοποιούσαν επίθεση στον τομέα του Λαχανά, η 2η (υποστράτηγος Κ. Καλλάρης), η 4η (υποστράτηγος Μοσχόπουλος), η 5η (συνταγματάρχης Γεννάδης) και η 3η (υποστράτηγος Δαμιανός) στον τομέα του Κιλκίς και η 10η (συνταγματάρχης Παρασκευόπουλος), στην αριστερή πτέρυγα, θα διάβαινε τον Αξιό, χτυπώντας το Καλλίνοβο. Η ταξιαρχία ιππικού (συνταγματάρχης Ζαχαρακόπουλος) συνέδεε τις δυνάμεις του κέντρου με τη 10η Μεραρχία.
Από τη βουλγαρική πλευρά παρατάσσονταν συνολικά τμήματα της βουλγαρικής 2ης Στρατιάς, με 46 τάγματα πεζικού, 12 πυροβολαρχίες και ένα σύνταγμα ιππικού, υπό τον στρατηγό Ιβάνοφ.
H περιοχή στην οποία έλαβε χώρα η μάχη βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Στρυμόνα και Αξιού και του όρους Μπέλες.
Κιλκίς
19 Ιουνίου
Απέναντι στις τέσσερις μεραρχίες που κινούνταν προς το Κιλκίς (πρωί 19ης Ιουνίου) βρισκόταν η 2η ταξιαρχία της βουλγαρικής 3ης Μεραρχίας, με τρεις πεδινές και μια ορειβατική πυροβολαρχία, αλλά και άλλες δυνάμεις- ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των βουλγαρικών δυνάμεων στο Κιλκίς στα 19 βουλγαρικά τάγματα.
Την πρώτη ημέρα της επίθεσης, δυνάμεις της 2ης Μεραρχίας, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Κων/νου Καλλάρη, απώθησαν τις βουλγαρικές μονάδες από τα υψώματα γύρω από τις Μάνδρες με επίθεση δια της λόγχης. Η 4η και η 5η Μεραρχία, προέλασαν κάτω από τα πυκνά πυρά του εχθρικού πυροβολικού, με την 5η να δέχεται βαριές απώλειες (1.200 νεκρούς και τραυματίες) και την 4η να καθηλώνεται κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής- ωστόσο, εν τέλει τα εχθρικά χαρακώματα καταλήφθηκαν με τις ξιφολόγχες, ενώ η 3η πραγματοποιούσε επίθεση στα υψώματα Άνω Αποστόλου και Γυναικοκάστρου. Με τις βουλγαρικές δυνάμεις να υποχωρούν προς το Κιλκίς, η μεραρχία κατέλαβε την Ξυλοκερατιά και την Πέρινθο.
20 Ιουνίου
Η 2η Μεραρχία, χωρίς να αντιμετωπίσει σοβαρή αντίσταση, έφτασε σε θέσεις εξόρμησης απέναντι στο Κιλκίς και ετοιμάστηκαν ορύγματα. Παράλληλα, η 4η Μεραρχία, που είχε προωθηθεί περισσότερο, ανέμενε να φτάσουν στο ύψος της οι άλλες και στη συνέχεια επιτέθηκε και κατέλαβε τα υψώματα ανατολικά της Κρηστώνης (Σαριγκιόλ), πλησιάζοντας την κύρια εχθρική θέση μπροστά από Κιλκίς- ωστόσο καθηλώθηκε από πυκνό εχθρικό πυρ το απόγευμα, σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου από τα εχθρικά χαρακώματα. Η 5η κινήθηκε προς το Κιλκίς και κατά τις 15:00 επιτέθηκε εναντίον του εχθρού, με κάλυψη πυροβολικού, ωστόσο καθηλώθηκε στις παρυφές του Σαριγκιόλ. Η 3η Μεραρχία καταδίωξε βουλγαρικά τμήματα, φτάνοντας στα υψώματα Αρμουτζή.
Battle of Kilkis1913
21 Ιουνίου
Οι βουλγαρικές δυνάμεις ήταν καλά οχυρωμένες στην κύρια θέση τους μπροστά από το Κιλκίς, καθιστώντας εξαιρετικά επικίνδυνη μια μετωπική επίθεση- οπότε και δόθηκε εντολή από τη διοίκηση για νυκτερινή επίθεση- πλευρικό αιφνιδιασμό από δυνάμεις της 2ης Μεραρχίας, την οποία και πραγματοποίησαν το 1ο και το 7ο Σύνταγμα. Ωστόσο, οι Βούλγαροι θεώρησαν πως επρόκειτο για γενικευμένη νυκτερινή επίθεση από τη 2η Μεραρχία, και ακολούθησε ανταλλαγή πυρών πυροβολικού. Εν τέλει τα δύο συντάγματα κατέλαβαν τις πρώτες τρεις εχθρικές αμυντικές γραμμές, ολοκληρώνοντας την κατάληψή τους στις 10 το πρωί, ύστερα από πολύωρη μάχη, που είχε αρχίσει λίγο πριν τις 4 τα ξημερώματα.
Με την ανατολή του ήλιου επιτέθηκαν και οι υπόλοιπες μεραρχίες, με την 4η να καταλαμβάνει δια της λόγχης τα εχθρικά χαρακώματα και να υφίσταται σημαντικές απώλειες. Η 5η κατέλαβε το Σαριγκιόλ και στις 11 το πρωί έφτασε στις παρυφές του Κιλκίς, ενώ η 3η προχωρούσε προς το Κιλκίς, με τα βουλγαρικά στρατεύματα να υποχωρούν σε όλο το μήκος του μετώπου, σε δύο φάλαγγες, προς Δοϊράνη και Στρυμόνα.
Με τον εχθρό σε υποχώρηση, ο Κωνσταντίνος διέταξε καταδίωξη, που εκτελέστηκε από την 4η και την 5η Μεραρχία, οι οποίες έφτασαν στα χωριά Τέρπυλο και Ξεροβρύση, καθώς και από την ταξιαρχία ιππικού. Η 3η Μεραρχία έφτασε στα υψώματα Μεταλλινού, από όπου άνοιξε πυρ με το πυροβολικό της κατά του υποχωρούντος εχθρού, ενώ η 2η ανασυντασσόταν, λόγω βαριών απωλειών.
Το τηλεγράφημα το οποίο απεστάλη από τον στρατηγό Κ. Καλλάρη στο Γενικό Στρατηγείο, όπως δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» το 2013, με ημερομηνία 21 Ιουνίου 1913, έχει ως εξής: «Αγγέλλω νίκην Κιλκίς. Εχθρός υποχωρεί εγκαταλείψας οχυρωμένας θέσεις του. Ηδη εγκαταλείπει και πόλιν. Πλευρική ραγδαίαν επίθεσις Μεραρχίας μου εδικαίωσε προσδοκίας σας επενεγκούσα αποφασιστικήν έκβασιν αγώνος. Κ. Καλλάρης»
Η δράση της 10ης Μεραρχίας στην αριστερή πτέρυγα
Η 10η Μεραρχία αντιμετώπιζε την 3η Ταξιαρχία της 3ης βουλγαρικής Μεραρχίας, ο κύριος όγκος των δυνάμεων της οποίας βρισκόταν οχυρωμένος στα υψώματα του Καλλινόβου. Η επίθεση άρχισε το πρωί της 19ης Ιουνίου, χωρίς όμως αποτελέσματα. Στις 20 Ιουνίου κατέλαβε τη Γευγελή και βρήκε άθικτη τη γέφυρα του Αξιού. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, κατόπιν σύντομης μάχης, καταλήφθηκαν οι Εύζωνοι και μετά κατευθύνθηκε προς το Κιλκίς. Το πρωί της 21ης Ιουνίου άρχισαν σκληρές μάχες για την κατάληψη του Καλλινόβου, που ολοκληρώθηκε στις πρώτες απογευματινές ώρες.
Η 1η και η 6η Μεραρχία δίνουν τη μάχη του Λαχανά
Lahanas1913
Η 1η και η 6η Μεραρχία κινήθηκαν στον τομέα Λαχανά στις 19 Ιουνίου, με την 1η το απόγευμα να συγκρούεται με βουλγαρικές δυνάμεις στα υψώματα του Ζαρόχου, καταφέρνοντας να τις απωθήσει. Ελληνικά τμήματα μπήκαν λίγο αργότερα στη Μπέροβα, που είχε πυρποληθεί από τους Βουλγάρους, ενώ η 6η το πρωί έφτασε στην Άσσηρο, βρίσκοντας απέναντί της, οχυρωμένη στα υψώματα, την 1η Ταξιαρχία της βουλγαρικής 10ης Μεραρχίας, που ήταν ενισχυμένη με 12 επιπλέον πυροβόλα. Η επίθεση άρχισε στις 15.15 το απόγευμα, μετά από μονομαχία πυροβολικού: Οι Έλληνες στρατιώτες, πραγματοποιώντας επίθεση δια της λόγχης, είχαν καταλάβει ως το βράδυ τα υψώματα 605 και 544. Στις 20 Ιουνίου, η 1η Μεραρχία συνέχισε την πορεία της σε δύο φάλαγγες, με την πρώτη να κατευθύνεται προς τον Λαχανά και να δέχεται πυρά στα μισά της αποστάσεως, με αποτέλεσμα να καθηλωθεί. Η δεύτερη φάλαγγα κινήθηκε προς τη Νικόπολη και τη Λιγκοβάνη (Ξυλόπολη), καταστρέφοντας σώματα κομιτατζήδων στη Νικόπολη, αλλά καθηλωνόμενη επίσης αργότερα.
Η 6η Μεραρχία βρήκε το πρωί απέναντί της εγκαταλειμμένα τα υπόλοιπα υψώματα, καθώς οι Βούλγαροι είχαν υποχωρήσει τη νύχτα προς τον Λαχανά, οπότε και προχώρησε και κατέλαβε τη Λιγκοβάνη, σταματώντας λόγω πυκνών εχθρικών πυρών από τα υψώματα στα βόρεια της Λιγκοβάνης. Ωστόσο, το «αδιέξοδο» έσπασε με την άφιξη ελληνικής μοίρας πεδινού πυροβολικού, που επέτρεψε στις δύο ελληνικές μεραρχίες να επιτεθούν, υπό την κάλυψη του μπαράζ των ελληνικών πυροβόλων, φτάνοντας σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τις εχθρικές γραμμές. Το πρωί δεν υπήρξε δράση, καθώς είχε δοθεί εντολή για συγκρότηση αποσπάσματος και αποστολή του στο Κιλκίς για ενίσχυση, και οι Βούλγαροι βρήκαν την ευκαιρία να αντεπιτεθούν, αναγκάζοντας την 6η Μεραρχία να συμπτυχθεί. Ωστόσο, όταν έγινε γνωστή η νίκη στο Κιλκίς, ανακλήθηκε το απόσπασμα, οπότε στις 15:00 και οι δύο μεραρχίες προχώρησαν σε γενική επίθεση εναντίον των βουλγαρικών χαρακωμάτων. Η έφοδος και η ακόλουθη φονική μάχη διήρκεσαν μία ώρα, με τους Βούλγαρους να τρέπονται σε φυγή και να ακολουθεί καταδίωξή τους επί της οδού Θεσσαλονίκης- Σερρών. Αξίζει να σημειωθεί πως στη φονική μάχη του Λαχανά οι δύο μεραρχίες, με 18 τάγματα, είχαν αντιμετωπίσει 20 βουλγαρικά τάγματα. Οι ελληνικές απώλειες τους ανήλθαν στους 2.701 νεκρούς και τραυματίες.

Η κατάληψη της Νιγρίτας
Στη δεξιά πτέρυγα, η 7η Μεραρχία άρχισε να κινείται προς τη Νιγρίτα το πρωί της 19ης Ιουνίου, τρέποντας σε φυγή μετά από σύντομη μάχη στο Σούλοβο (Σκεπαστό) τρία βουλγαρικά τάγματα. Στις 20 Ιουνίου εισήλθε στη Νιγρίτα, την οποία οι Βούλγαροι, υποχωρώντας είχαν πυρπολήσει και κατασφάξει τους κατοίκους της. Την επόμενη ημέρα η μεραρχία κινήθηκε βορειοδυτικά και το απόγευμα οι εμπροσθοφυλακές της αντιλήφθηκαν από απόσταση τα βουλγαρικά στρατεύματα που υποχωρούσαν από τον Λαχανά. Εάν είχε καταληφθεί εγκαίρως η γέφυρα του Στρυμόνα και αποκοπεί η βουλγαρική υποχώρηση στις Σέρρες, το βουλγαρικό στράτευμα θα είχε εξοντωθεί ολοκληρωτικά.
Greek Army Strymon WWI
Θα ακολουθούσε η Μάχη της Δοϊράνης, στις 22 και 23 Ιουνίου, όπου οι βουλγαρικές δυνάμεις ηττήθηκαν ξανά. Οι επιχειρήσεις και οι συγκρούσεις θα συνεχίζονταν μέχρι την ανακωχή στις 18 Ιουλίου – ωστόσο η μοίρα της Μακεδονίας είχε σε μεγάλο βαθμό κριθεί στην αποφασιστική Μάχη του Κιλκίς- Λαχανά , ανοίγοντας τον δρόμο ώστε το βουλγαρικό όνειρο της «Μεγάλης Βουλγαρίας» της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου να συντριβεί και θαφτεί στις στάχτες των πεδίων των μαχών.
Ο απολογισμός
Η μάχη του Κιλκίς-Λαχανά, η οποία άνοιξε τον δρόμο προς τον βορρά και διέλυσε τον «θρύλο» περί αήττητου του βουλγαρικού στρατού, θεωρείται, όχι αδίκως, μια από τις φονικότερες της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Οι απώλειες του ελληνικού στρατού ανήλθαν συνολικά στους 8.828 νεκρούς και τραυματίες- με τον φόρο αίματος στο Κιλκίς να ανέρχεται στους 5.662 νεκρούς και τραυματίες και στον Λαχανά στους 2.701- ενώ του βουλγαρικού στους 6.971 νεκρούς και στους 6.000 αιχμαλώτους. Οι βαριές απώλειες οφείλονται στο ότι πολλές από τις επιθέσεις έγιναν κατά μέτωπο και σε ακάλυπτο έδαφος, υπό τα πυρά του βουλγαρικού πυροβολικού, ενισχυμένου από Αυστριακούς αξιωματικούς, και εναντίον καλά προετοιμασμένων θέσεων. Ο τρόπος διεξαγωγής της προκάλεσε εντύπωση σε ξένους στρατιωτικούς, με τον Γάλλο στρατηγό Debeney, όταν επισκέφθηκε το πεδίο της μάχης και ενημερώθηκε για το πώς κινήθηκαν οι δυνάμεις κατά τη μάχη, να δηλώνει «αυτή η τακτική δεν ήταν ούτε γαλλική ούτε γερμανική, ήταν απλά ελληνική».

Πηγές

Το κραχ των εθνικών ομολόγων!!


από Άρης Οικονόμου





Η διαστρέβλωση στις αγορές εμφανίζεται όταν πληρώνει κανείς για να δανείζει χρήματα, αντί να εισπράττει τόκους – όπως τεκμηριώθηκε στις Η.Π.Α. και αλλού από τα «sub primes», ενώ η σημερινή φούσκα είναι ήδη οχταπλάσια

.


«Η αστάθεια του συστήματος επιδεινώνεται από τα αρνητικά επιτόκια, τα οποία προσφέρουν κίνητρο στις τράπεζες να αναλάβουν μεγαλύτερα ρίσκα – αφού δεν τις συμφέρει να τοποθετούν τα χρήματα τους στις κεντρικές, πληρώνοντας αντί να εισπράττουν τόκους. Ανάλογα συμπεριφέρονται οι ασφαλιστικές εταιρίες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, καθώς επίσης όλοι οι υπόλοιποι, παραδοσιακά συντηρητικοί επενδυτές – πόσο μάλλον όταν τα σημερινά, τεχνητά χαμηλά επιτόκια των κρατικών ομολόγων, προσφέρουν ανάλογα κίνητρα ανάληψης μεγαλύτερου ρίσκου.

Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει στο να εμποδίζουν οι κεντρικές τράπεζες ακόμη και τις ομαλές διορθώσεις των χρηματιστηρίων, επεμβαίνοντας στις αγορές – όπως στο παράδειγμα της Ιαπωνίας, η κεντρική τράπεζα της οποίας αυξάνει συνεχώς τις αγορές μετοχών ιαπωνικών επιχειρήσεων. Η αιτία είναι ο φόβος τους ότι, ακόμη και μία μικρή πτώση θα μπορούσε να προκαλέσει μία αλυσιδωτή αντίδραση – η οποία θα οδηγούσε στην κατάρρευση του συστήματος» (πηγή).

.
Άρθρο

Το βασικότερο στοιχείο της κρίσης των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης στις Η.Π.Α. και αλλού (sub primes), τα οποία προκάλεσαν τη χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2008 ήταν το ότι, αυτού του είδους οι αγοραστές έπαιρναν δάνεια υψηλότερα από την αξία των ακινήτων. Με απλά λόγια, κάποιος αγόραζε ένα σπίτι έναντι 100.000 € και η τράπεζα του δάνειζε 110.000 € – οπότε του έμεναν επί πλέον χρήματα για να ξοδέψει.

Ουσιαστικά λοιπόν οι τράπεζες πλήρωναν τους αγοραστές ακινήτων για να τους δώσουν δάνεια – αντί να πληρώνονται από αυτούς, όπως είναι άλλωστε φυσιολογικό, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα. Στα πλαίσια αυτά η κρίση απέδειξε ότι, το κραχ είναι αναπόφευκτο όταν κανείς πληρώνει τους ανθρώπους για να δανειστούν χρήματα – πόσο μάλλον όταν οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι φερέγγυοι.

Σήμερα βέβαια έχει σπάσει προ πολλού η φούσκα των ενυπόθηκων δανείων, ενώ η πλήρης καταστροφή του χρηματοπιστωτικού συστήματος απεφεύχθη, μέσω της διάσωσης των τραπεζών από τα κράτη – τα οποία στη συνέχεια υπερχρεώθηκαν, ενώ οι κεντρικές τους τράπεζες κατανάλωσαν όλα τους τα όπλα για να τα στηρίξουν.

Παρά το ότι τώρα πολλοί περιμένουν ότι, το επόμενο πρόβλημα θα είναι η φούσκα των φοιτητικών δανείων ή των αυτοκινήτων που αγοράζονται επί πιστώσει, δεν είναι σωστό – επειδή σε καμία από τις δύο αυτές περιπτώσεις δεν πληρώνει κανείς τους οφειλέτες για να δανειστούν ενώ τα ποσά, αν και μεγάλα (1 τρις $), δεν είναι τεράστια. Ποιοί όμως πληρώνονται για να δανειστούν;

Η απάντηση είναι απλή: τα κράτη, όταν εκδίδουν ομόλογα με αρνητικά επιτόκια, αφού αυτό σημαίνει πως κανείς πληρώνει τόκο για να τα δανείσει. Με δεδομένο δε το ότι, πολλά από τα κράτη αυτά είναι ήδη χρεοκοπημένα όπως, για παράδειγμα, η Ιαπωνία, το δημόσιο χρέος της οποίας πλησιάζει στο 250% του ΑΕΠ της, ενώ απαιτεί το 41% των εσόδων του προϋπολογισμού για να εξυπηρετηθεί, το κραχ θα προέλθει ακριβώς από εκεί.

Δεν είναι φυσικά μόνο η χρεοκοπημένη Ιαπωνία, η οποία δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο – αλλά, επίσης, η Ιταλία, στα ομόλογα της οποίαςτοποθετεί κανείς 1.000 € για να εισπράξει αργότερα, όταν λήξουν, λιγότερα χρήματα από αυτά που επένδυσε! Πρόκειται ασφαλώς για έναν παραλογισμό, ο οποίος δεν μπορεί να συνεχίζεται στο διηνεκές. Γιατί όμως πληρώνουν οι επενδυτές τα κράτη για να τα δανείσουν;

Η απάντηση είναι επίσης απλή: επειδή θεωρούν πως τα κράτη δεν αθετούν ποτέ τις υποχρεώσεις τους, παρά το ότι υπάρχει το πρόσφατο παράδειγμα της Ελλάδας (PSI), της Αργεντινής κοκ. Έτσι έχει δημιουργηθεί η φούσκα των ομολόγων, το μέγεθος της οποίας καθορίζεται από το ύψος των ομολόγων που διακινούνται με αρνητικά επιτόκια.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως υπάρχει μία πολύ μεγάλη διαφορά με τη φούσκα των «sub primes»: στην εποχή της αιχμής τους, υπήρχαν τέτοιου είδους δάνεια αξίας περίπου 1,3 τρις $ στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.Σήμερα, τα ομόλογα με αρνητικό επιτόκιο έχουν υπερβεί τα 10,5 τρις $ – οπότε είναι οχταπλάσια των ενυπόθηκων.

Ακόμη χειρότερα, η φούσκα αυτή αυξάνεται με καταιγιστικό ρυθμό –αφού τον Ιανουάριο του 2016 ήταν 5,5 τρις $, το Φεβρουάριο 7 τρις $, το Μάιο 9,9 τρις $ και σήμερα έχουν φτάσει στα 10,5 τρις $, συνεχίζοντας την ανοδική τους πορεία.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως πρέπει κανείς να πανικοβληθεί, θεωρώντας πως το κραχ θα συμβεί άμεσα, αλλά πως η κατάσταση είναι ανησυχητική –ότι έχει δημιουργηθεί μία καινούργια πυριτιδαποθήκη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, χωρίς να μπορεί να προβλεφθεί πότε θα υπάρξει κάποια σπίθα. Η ιστορία πάντως των επιτοκίων των αμερικανικών ομολόγων φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί (πηγή):



Επεξήγηση γραφήματος – η εξέλιξη (ιστορία) των αποδόσεων των αμερικανικών ομολόγων (10-ετή ομόλογα, οι αποδόσεις στον κάθετο άξονα σε ποσοστό).

Ολοκληρώνοντας, λίγο πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, το 2005, ο τότε πρόεδρος του συμβουλίου οικονομικών εμπειρογνωμόνων του αμερικανού προέδρου και μετέπειτα διοικητής της Fed, ο κ. Bernanke, είχε δηλώσει επίσημα πως οι τιμές των κατοικιών θα επιβραδυνόταν ίσως, αλλά δεν θα έπεφταν ποτέ – κάτι που φυσικά διαψεύσθηκε παταγωδώς λίγα χρόνια αργότερα, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.

Ανάλογες δηλώσεις γίνονται σήμερα σχετικά με τα ομόλογα, όπου υπάρχουν ισχυρισμοί, σύμφωνα με τους οποίους είναι λογικό να διέπονται από αρνητικά επιτόκια – κάτι που φυσικά είναι παράλογο, οπότε έχει ασφαλώς ημερομηνία λήξης. Η σπίθα πάντως που απαιτείται για να εκραγεί η πυριτιδαποθήκη δεν είναι άλλη από την αθέτηση πληρωμής των ομολόγων εκ μέρους κάποιου κράτους – όπως θα ήταν η Ελλάδα, όπου κανείς θεωρεί ίσως λανθασμένα πως είναι αδύνατο, επειδή έχει υπαχθεί στο μηχανισμό στήριξης της Ευρωζώνης (για την Ιταλία θεωρείται απίθανο, επειδή τυχόν μη στήριξη της από την ΕΚΤ θα οδηγούσε στηδιάλυση της νομισματικής ένωσης).

Δεν είναι βέβαια μόνο η Ελλάδα υποψήφια για κάτι τέτοιο αλλά, επίσης, η Ιαπωνία και μία σειρά άλλων υπερχρεωμένων κρατών – τα οποία δεν πρόκειται να λύσουν τα προβλήματα τους, παρά τις ελπίδες για το αντίθετο. Άλλωστε μία διαστρέβλωση δεν διαρκεί ποτέ αιώνια – οπότε η διόρθωση της είναι αναπόφευκτη και πάντοτε θέμα χρόνου, ενώ δεν θα επηρεάσει μόνο τα ομόλογα, αλλά το σύνολο των χρηματιστηριακών προϊόντων και όχι μόνο.
ΠΗΓΗ analyst.gr

Οι τρεις απειλές του BREXIT!!



από Αλέξης Ζακυνθινός


Ο υπαρκτός κίνδυνος ενός γενικευμένου παγκοσμίου κραχ, χρησιμοποιείται έντεχνα ως μοχλός πίεσης εκ μέρους των ελίτ, με στόχο τον εκβιασμό των Βρετανών ψηφοφόρων του «ΟΧΙ στην ΕΕ» – οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως λαϊκιστές, αμόρφωτοι, φτωχοί και ανεύθυνοι επαναστάτες.


Το μερίδιο αγοράς της Ελλάδας στην παγκόσμια οικονομία είναι 0,26% σε όρους αγοραστικής αξίας (ΡΡΡ), από 0,52% πριν από 25 χρόνια (πηγή) – ενώ της Βρετανίας 2,36% από 3,65% προηγουμένως. Εν τούτοις, τυχόν έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ θεωρείται πως θα επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις διεθνώς– κάτι που είμαι βέβαιος πως θα συνέβαινε επίσης, εάν η Ελλάδα είχε προβεί έγκαιρα σε στάση πληρωμών, αρνούμενη να αποδεχθεί τον αργό θάνατο για να μη διακινδυνεύσει το κοινό νόμισμα.

Σε κάθε περίπτωση, το ενδιαφέρον για την έκβαση του δημοψηφίσματος παγκοσμίως είναι πολύ μεγάλο – επίσης των Ελλήνων, για έναν όμως εντελώς διαφορετικό λόγο: επειδή η έξοδος της χώρας τους από την ΕΕ,έτσι ώστε να γίνει εφικτή η αντίστοιχη από την Ευρωζώνη, οπότε να υιοθετήσουν το εθνικό τους νόμισμα, θεωρείται από πολλούς ως η τελευταία ελπίδα της Ελλάδας για να ξεφύγει από την κρίση, τη λεηλασία και τη μετατροπή της σε γερμανική αποικία.

Στα πλαίσια αυτά, λογικά ενδιαφέρονται αφενός μεν για το τι θα ψηφίσουν οι Βρετανοί, αφετέρου για τα επακόλουθα τυχόν επικράτησης του «ΟΧΙ στην ΕΕ» – θεωρώντας πως μέσω της Βρετανίας θα λυθούν πολλές απορίες τους. Οι αιτίες τώρα, λόγω των οποίων θα επηρεαστεί ολόκληρος ο πλανήτης από τη Μ. Βρετανία είναι, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές (Kaletsky), οι εξής:

(α) Το δημοψήφισμα αποτελεί μέρος ενός νέου παγκοσμίου φαινομένου: των δημαγωγικών, λαϊκίστικων εξεγέρσεων εναντίον των κομμάτων του κατεστημένου, κυρίως από ηλικιωμένους, φτωχότερους ή λιγότερο μορφωμένους εκλογείς. Από πολίτες αρκετά εξοργισμένους, έτσι ώστε να γκρεμίσουν κυριολεκτικά τους υπάρχοντες Θεσμούς,αψηφώντας τους πολιτικούς και τους οικονομολόγους του κατεστημένου – παρά τις προειδοποιήσεις και τις απειλές τους για μία επερχόμενη καταστροφή, με τελικό σταθμό το χάος.

Είναι πάντως εντυπωσιακή η ομοιότητα του δημογραφικού προφίλ των Βρετανών που στηρίζουν το «ΟΧΙ στην ΕΕ», με τους ψηφοφόρους τουD. Trump στις Η.Π.Α., καθώς επίσης με τους εκλογείς της M. Le Penστη Γαλλία. Σύμφωνα δε με έρευνες της βρετανικής κοινής γνώμης (πηγή), οι εκλογείς που δεν έχουν απολυτήριο σχολείου, είναι άνω των 60 ετών και εργαζόμενοι στις τελευταίες επαγγελματικές κατηγορίες (Δ και Ε), στηρίζουν το ΟΧΙ (Leave) με πλειοψηφία 65% – έναντι 35% του ΝΑΙ (Remain).

Αντίθετα, οι πτυχιούχοι ανωτάτων σχολών, ηλικίας κάτω των 40 και εργαζόμενοι στις πρώτες επαγγελματικές κατηγορίες (Α και Β), υποστηρίζουν το ΝΑΙ με πλειοψηφία 60% – έναντι 40% των υπολοίπων.Κανένας δεν γνωρίζει βέβαια πόσο προπαγανδιστικές είναι αυτές οι έρευνες και οι δημοσκοπήσεις – αφού διενεργούνται από οργανισμούς των ελίτ και δημοσιεύονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία έχουν κάθε λόγο να χειραγωγούν την κοινή γνώμη, επειδή για αυτό ακριβώς αμείβονται.

Οι «λαϊκίστικες» τώρα εξεγέρσεις, όπως τις αποκαλούν κυρίως οι χρηματοδοτούμενοι από τους ελίτ διεθνείς αναλυτές, οι οποίοι δεν ξέρω τι άλλο θα περίμεναν όταν λεηλατείται το 99,99% των ανθρώπων από μια ελάχιστη, αλλά απόλυτα οργανωμένη μειοψηφία του 0,01%, ανατροφοδοτούνται από τα εθνικιστικά, ακροδεξιά κόμματα – στα οποία συμμετέχουν άνθρωποι που βιώνουν τις ίδιες οικονομικές συνθήκες στη Βρετανία, στη Γερμανία και στις Η.Π.Α. (λογικά, αφού τόσο η σοσιαλδημοκρατία, όσο και η ήπια αριστερά, έχουν περάσει στην νεοφιλελεύθερη όχθη).

Και στις τρείς αυτές χώρες βέβαια η ανεργία είναι ελάχιστη, κυμαινόμενη γύρω από το 5%. Εν τούτοις, οι στατιστικές παραποιούνται και οι νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται είναι συνήθως κακοπληρωμένες – ενώ οι μετανάστες έχουν αντικαταστήσει τους τραπεζίτες, όσον αφορά τους ενόχους για τα κοινωνικά προβλήματα που κλιμακώνονται.

Το μέγεθος τώρα της δυσπιστίας των μαζών απέναντι στους ισχυρούς επιχειρηματίες, στα υψηλά αμειβόμενα στελέχη των εταιριών, στους πολιτικούς, στα καθιερωμένα κόμματα και στους οικονομολόγους διαπιστώνεται από το ότι, αδιαφορούν για τις προειδοποιήσεις τους –σύμφωνα με τις οποίες δεν πρέπει να θέσουν σε κίνδυνο τη σταδιακή αποκατάσταση της ευημερίας, γκρεμίζοντας την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων (Status Quo).

Στη Μ. Βρετανία, μετά από μία συζήτηση τριών μηνών όσον αφορά τις πράγματι δραματικές οικονομικές συνέπειες της εξόδου της χώρας από την ΕΕ για τους πολίτες της, μόλις το 37% των εκλογέων πιστεύει πως η οικονομία της χώρας θα είναι χειρότερη εκτός της ΕΕ (πηγή) – από 38% το προηγούμενο έτος!

Με πολύ απλά λόγια, όλες οι προειδοποιήσεις και οι έρευνες του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της βρετανικής κυβέρνησης, της Τράπεζας της Αγγλίας κοκ. σύμφωνα με τις οποίες οι ζημίες για τη χώρα θα είναι τεράστιες, έχουν πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων – θυμίζοντας σε μεγάλο βαθμό το ΟΧΙ του 62% των Ελλήνων, παρά τις κλειστές τράπεζες και την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.

Όσον αφορά τον ηγέτη της βρετανικής καμπάνιας του «ΟΧΙ στην ΕΕ», τον B. Johnson, αντί να προσπαθήσει να αντικρούσει τις προειδοποιήσεις των ειδικών με λεπτομερή επιχειρήματα, ενεργεί με μία δημαγωγική ρητορική, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο (πηγή) – γεγονός που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τις ομιλίες του D. Trump στις Η.Π.Α.. Χωρίς να δίνει την παραμικρή σημασία στα επιχειρήματα, ισχυρίζεται απλά πως «οι αυτοαποκαλούμενοι ειδικοί έκαναν πολλές φορές λάθος στο παρελθόν – κάτι που συμβαίνει και τώρα».

(β) Το δημοψήφισμα θα αποτελέσει το πρώτο μεγάλο τεστ, όσον αφορά το εάν οι ειδικοί και οι αγορές βρίσκονται πιο κοντά στην αλήθεια ή οι δημοσκοπήσεις που τεκμηριώνουν την άνοδο της ισχύος των «λαϊκίστικων» εξεγέρσεων. Εάν λοιπόν πρόκειται πράγματι για μία κατά μέτωπο επίθεση εναντίον των ελίτ, όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, ή για άσφαιρα πυρά – κάτι που θα αποδειχθεί από την καταμέτρηση των ψήφων.

Μέχρι στιγμής πάντως οι χρηματαγορές και οι ελίτ πιστεύουν πως οι απαντήσεις των εξαγριωμένων εκλογέων στις εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική εκλογική τους συμπεριφορά – ότι τελικά θα επικρατήσει ο φόβος και η «κοινή λογική». Τέλη Μάιου οι εταιρείες στοιχημάτων και τα διάφορα μοντέλα των ηλεκτρονικών υπολογιστών έδιναν πιθανότητες της τάξης του 25% στην έξοδο της Βρετανίας και στη νίκη του D. Trump – παρά το γεγονός ότι, κατά τις δημοσκοπήσεις έφταναν στο 50% και για τα δύο.

Θεωρείται όμως πως εάν τελικά κερδίσει το «ΟΧΙ στην ΕΕ» στις 23 Ιουνίου, θα επηρεαστούν ανάλογα τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών – ενώ θα υπάρξει μεγάλη δυσπιστία, όσον αφορά τα οικονομικά μοντέλα προβλέψεων. Αν και δεν μπορεί φυσικά να αποδειχθεί ο ισχυρισμός, οι αγορές θα αντιδράσουν σαν να ήταν κάτι τέτοιο τεκμηριωμένο – με αντίστοιχες συνέπειες.

Η στατιστική θεωρία βέβαια μας επιτρέπει να υπολογίσουμε πόσο θα άλλαζαν οι προσδοκίες για τις αμερικανικές εκλογές, σε περίπτωση που κέρδιζε το ΟΧΙ στη Βρετανία – όπου, σύμφωνα με το θεώρημα του Μπέυζ (ερμηνεία), εάν κερδίσει το ΟΧΙ, η αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων θα αυξηθεί από το 50% στο 67%, ενώ αυτή των ειδικών (ΔΝΤ κλπ.) θα μειωθεί από το 50% στο 33%.

(γ) Τυχόν νίκη του «ΟΧΙ στην ΕΕ» στο δημοψήφισμα θα προκαλέσει σεισμό στις χρηματαγορές – με την έννοια πως θα θεωρήσουν ότι, οι «λαϊκίστικες» εξεγέρσεις θα κλιμακωθούν τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις Η.Π.Α., αποσταθεροποιώντας το σύστημα. Το ενδεχόμενο αυτό είναι το πλέον επικίνδυνο από όλα τα προηγούμενα, κυρίως επειδή θα συνέβαινε σε μία χώρα τόσο σταθερή και πολιτικά φλεγματική, όπως η Βρετανία.

Ειδικότερα, όπως το 2008, θα αυξανόταν κατακόρυφα η νευρικότητα των αγορών, η οποία με τη σειρά της θα κλιμάκωνε τη νευρικότητα στην πραγματική οικονομία – γεγονότα που θα προκαλούσαν την άνοδο των συναισθημάτων θυμού και οργής του πληθυσμού απέναντι στο κατεστημένο, στο υφιστάμενο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, αυξάνοντας ανάλογα τις προσδοκίες μελλοντικών πολιτικών εξεγέρσεων.

Λογικά λοιπόν υπάρχουν μεγάλοι φόβοι μετάδοσης, οι οποίοι θα μπορούσαν πράγματι να προκαλέσουν μία παγκόσμια κρίση, με απρόβλεπτα αποτελέσματα – γεγονός που χρησιμοποιείται έντεχνα ως μοχλός πίεσης εκ μέρους των ελίτ, με αποδέκτη τους Βρετανούς ψηφοφόρους. Ουσιαστικά δηλαδή εκβιάζονται πως εάν αυτή τη φορά χαθούν θέσεις εργασίας, αποταμιεύσεις και σπίτια, καθώς επίσης εάν ακολουθήσει η κατάρρευση των τιμών της ακίνητης περιουσίας ή ένα εκτεταμένο κραχ, τότε δεν θα φταίνε πια οι τραπεζίτες, αλλά οι ίδιοι – οι οποίοι θα έχουν ψηφίσει υπέρ του λαϊκισμού και της μπολσεβίκικης επανάστασης.

Χρησιμοποιείται λοιπόν εναντίον τους το ίδιο επιχείρημα του «λαϊκισμού»,το οποίο υιοθετείται επίσης στη χώρα μας, κυρίως από τους οπαδούς του ακραίου νεοφιλελευθερισμού – στους οποίους έχει προσχωρήσει δυστυχώς και η κυβέρνηση, αποτελώντας την ντροπή της αριστεράς, της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Ουσιαστικά βέβαια πρόκειται για ένα άθλιο επιχείρημα, σύμφωνα με το οποίο το 0,01% του πληθυσμού, η ελίτ, μπορεί να λεηλατεί τους πάντες, αφού έτσι δεν θέτει σε κίνδυνο το σύστημα – αρκεί να υποτάσσεται και να μην επαναστατεί το 99,99%, αφού τέτοιου είδους ενέργειες προβληματίζουν τις μανιοκαταθλιπτικές αγορές.

Το ότι όμως το αχόρταγο για δύναμη και για πλούτο 0,01% προκάλεσε την κρίση του 2008, όπου το 99,99% αναγκάστηκε να διασώσει τράπεζες και επιχειρήσεις, εις βάρος του βιοτικού του επιπέδου,καθώς επίσης της εθνικής του ανεξαρτησίας στην περίπτωση της Ελλάδας, της Πορτογαλίας κοκ., δεν ενοχλεί καθόλου τις αγορές – οπότε δεν πρόκειται για κάτι κακό.
Επιμύθιο

Κλείνοντας, προφανώς δεν γνωρίζω πώς θα αντιδράσουν στον εκβιασμό τους οι Βρετανοί – οι περισσότεροι από τους οποίους δεν θέλουν να συμμετέχουν στην ΕΕ, κυρίως επειδή έχουν διαπιστώσει πού οδηγείται (πλήρης κατάργηση της Δημοκρατίας, απόλυτη κυριαρχία τωνπολυεθνικών και των τραπεζών), ενώ εύλογα δεν εμπιστεύονται καθόλου τη Γερμανία.

Μπορεί πάντως να χαρακτηρίσει κανείς με τον πιο άσχημο τρόπο τους Έλληνες, ειδικά επειδή σιωπούν όπως τα πρόβατα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά ευρισκόμενοι σε μία πολύ πιο δύσκολη θέση από τους Βρετανούς και υφιστάμενοι εκθετικά μεγαλύτερες πιέσεις από την εγχώρια και διεθνή ελίτ, δεν υποτάχθηκαν τελικά – ψηφίζονταςΟΧΙ στους εκβιασμούς, με μία πρωτόγνωρη υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια.

Δυστυχώς όμως, προδόθηκαν επαίσχυντα από την κυβέρνηση τους, η οποία δείλιασε να τους υπερασπίσει, ενώ είχε όλα τα μέσα στη διάθεση της – κάτι που δεν πρέπει να της συγχωρεθεί ποτέ και από κανέναν.

Τέλος, η μεγαλύτερη ανοησία που έχω ακούσει είναι πως το BREXIT σημαίνει GREXIT. Δεν με ενδιαφέρει βέβαια καθόλου, αφού το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η παραμονή της ή μη στην Ευρωζώνη, αλλά το χρέος της – χωρίς την επίλυση του οποίου, δεν υπάρχει μέλλον.
ΠΗΓΗ http://www.analyst.gr/

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Όλα τα εγκλήματα των τσάμηδων με αριθμούς!Αυτούς στηρίζει η Αλβανία!!






Το θράσος των Αλβανών δεν έχει προηγούμενο. Θέτουν θέμα…τσάμηδων; Το μόνο που μπορεί να τεθείυπό διαπραγμάτευση είναι πόσα χρόνια φυλακή έπρεπε να είχαν “φάει” τα τσιράκια των ναζί.Κι αν υπάρχουν επιζώντες να εκτίσουν τώρα ποινές. Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ θέμα για συζήτηση με συνεργάτες ναζί.

Το απόσπασμα από άρθρο του Υποστρατήγου ΕΛ.ΑΣ ε.α. Π. Λάγγαρη

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Ονοματολογία – Εμφάνιση – Προέλευση – Εθνικός Αυτοπροσδιορισμός

«Τσαμουριά» κατά την περίοδο της τρομοκρατίας ονομαζόταν η περιοχή της Ηπείρου που περιελάμβανε τις επαρχίες Παραμυθιά, Φιλιατών, Πάργας και Μαργαριτίου (με την περιφέρεια του ποταμού Θυάμιδος δηλαδή Καλαμά), καθώς και μερικά χωριά των περιοχών της Β.Ηπείρου, Δελβίνου και Αγ. Σαράντα. Γεωγραφικά ο χώρος αυτός συμπίπτει με την κατά την αρχαιότητα χώρα της Ηπείρου Θεσπρωτία κατοικημένη από το ελληνικό φύλλο των Θεσπρωτών. Συναφές με την «Τσαμουριά» είναι και το όνομα «Τσάμης» – «Τσάμηδες» που προέρχεται κατά την επικρατήσα άποψη από την παραφθορά του αρχαίου ονόματος του ποταμού Καλαμά (Θύαμις – Τσίαμις – Τσάμης).

Οι Τσάμηδες λοιπόν, δεν ήταν ούτε Τουρκικής καταγωγής, ούτε Αλβανικής, αλλά προέκυψαν από το γηγενές στοιχείο της Τσαμουριάς, εξαιτίας του εξισλαμισμού που έλαβε χώρα στην Ήπειρο και στη Θεσπρωτία (Χριστιανοί από τον 6ο αιώνα), ο οποίος άρχισε μετά τον θάνατο του Σκερντέμπεη και ιδιαίτερα τον 17ο μ.Χ. αιώνα. Ειδικότερα :

Οι μεγάλοι Αλβανοί κτηματίες και οι Σπαχήδες (έφιπποι, μισθοφόροι) που είχαν εγκατασταθεί στη Θεσπρωτία από το 1700 εξαναγκάζονται να εξισλαμισθούν, για να διατηρήσουν τα τιμάρια τους, αξιοθέντες του τίτλου «μπέηδες» κληρονομικά.

Τούτους από ψυχολογικό εξαναγκασμό μιμήθηκαν και οι φτωχοί κολίγοι. Οι Τσάμηδες μουσουλμάνοι της Θεσπρωτίας ήταν απόγονοι των ανωτέρω εξωμοτών.

Κατ΄αρχήν οι εξισλαμισθέντες αυτοί Χριστιανοί διατήρησαν την Ελληνική γλώσσα και συμπαθούσαν τους Χριστιανούς κατοίκους, με τους οποίους συνδέονταν και με δεσμά συγγενείας. Με την πάροδο του χρόνου οι σχέσεις τους με τους Αλβανούς μπέηδες (γαιοκτήμονες) τους ανάγκασαν να μάθουν και την Αλβανική γλώσσα δημιουργώντας ταυτόχρονα μια παράδοξη νοοτροπία πονηριάς, συκοφαντικής διάθεσης και μοχθηρίας.

Έτσι σιγά-σιγά απέβαλαν κάθε τι το Ελληνικό και η ονομασία «Τσάμης» κατάντησε συνώνυμη του πονηρού, του ανειλικρινούς, του άπιστου. Άρχισαν να υποβλέπουν το χριστιανικό στοιχείο, να μάχονται τούτο και να ζητούν την εξόντωσή του.

Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε η μικρή μουσουλμανική μειονότητα της Τσαμουριάς στη Θεσπρωτία, με καθαρά τουρκική φυλετική συνείδηση.

Ο αριθμός των Τουρκοτσάμηδων του νομού Θεσπρωτίας, σε σύνολο 61.300 κατοίκων, μόλις ανήρχετο στους 16.600, το 1940, δηλαδή το 27%. (Η Κοινωνία των Εθνών τους υπολόγιζε σε 20.000).

Οι Τουρκοτσάμηδες αυτοί με τη Συνθήκη των Αθηνών (1913) προστατεύονται σαν (θρησκευτική) μουσουλμανική μειονότητα, ενώ κατέστησαν Έλληνες υπήκοοι, αφού τον Φεβρουάριο του 1913 ελευθερώθηκε η Ήπειρος από τον Οθωμανικό ζυγό. Μέχρι τότε ήταν Τούρκοι υπήκοοι, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Είχαν δικά τους σχολεία για την εκμάθηση της γλώσσας τους και τεμένη, στα οποία δίδασκαν οι Χοτζάδες, που επληρώνοντο από το Ελληνικό Δημόσιο.

Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913 η προπαγάνδα της Αυστρίας στρατολόγησε πολλούς πράκτορες μεταξύ των Τσάμηδων, τους οποίους εκίνησε κατά του Ελληνισμού.

Μόνο το 1924 οι Τσάμηδες άρχισαν να προσαρμόζουν τη συνείδησή τους προς την Αλβανία, οπότε για πρώτη φορά ανακινήθηκε ζήτημα Αλβανικής μειονότητας.

Επί δικτατορίας Θ. Παγκάλου αναγνωρίστηκαν (Αύγουστος 1926) με Ελληνική πρωτοβουλία και προς εκδήλωση φιλικών αισθημάτων προς την Αλβανία οι Τσάμηδες σαν «Αλβανική» μειονότητα, για να αποφύγουν την ανταλλαγή, ενώ σύμφωνα με την Ελληνοτουρκική Σύμβαση ανταλλαγής της 30-1-1923, η Ελλάδα θα απαλλάσσονταν της παρουσίας αυτών, παρά το γεγονός ότι πολλοί από τους μουσουλμάνους της Τσαμουριάς ήταν υπέρ της ανταλλαγής και επιθυμούσαν να αναχωρήσουν για την Τουρκία (περί τους 5.000 τους οποίους είχε δεχθεί η Τουρκία).

Οι Ιταλοί εξ άλλου, από το 1923, γνωρίζοντες το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των Αλβανών για τη Θεσπρωτία, καθώς και τον πόθο τους να επεκταθούν προς αυτήν δεν άφηναν ευκαιρία ανεκμετάλλευτη από το να μην υποδαυλίζουν αυτούς και να τους κρατούν σε ψυχικό αναβρασμό, να τους φανατίζουν και να τους τροφοδοτούν με συνθήματα για την πραγματοποίηση των ονείρων τους.

Έκνομες Δραστηριότητες

Τσάμης ήταν ο ληστής Νταούτ Χότζα, τον οποίον ο Μουσολίνι χρησιμοποίησε ως έναυσμα για την κήρυξη πολέμου κατά της Ελλάδας τον Οκτώβριο του 1940, τάγματα δε Τσάμηδων σχηματίστηκαν και συμπολέμησαν με τους Ιταλούς στην αρχή, με Ιταλικές στολές και τους Γερμανούς αργότερα. Και στις δύο περιπτώσεις επικεφαλής των προπομπών ήταν πάντοτε Τσάμηδες. Τα τάγματα αυτά επιδόθηκαν με ανήκουστη θηριωδία στο «πλιάτσικο» των οικιών και καταστημάτων των Ελλήνων Χριστιανών. Σα να μην αρκούσαν όλα αυτά, υποχρέωσαν τους Έλληνες να φορούν το γνωστό Αλβανικό άσπρο σκούφο και διέπραξαν γενικά ανήκουστα εγκλήματα κατά των άτυχων Θεσπρωτών, τους οποίους βασάνιζαν και σκότωναν.

Τον Ιούλιο του 1941 η Ιταλική Κυβέρνηση διόριζε με Διάταγμα τον αρχηγό της εγκληματικής μαφίας από την Παραμυθιά Τζεμίλ Ντίνο, σαν Ύπατο Αρμοστή Θεσπρωτίας, ο οποίος μάλιστα δεν εμφανίστηκε για να αναλάβει τα καθήκοντά του.

Για να τρομοκρατήσουν ακόμη περισσότερο το Ελληνικό στοιχείο, και να επιδείξουν στην Ελληνική Κυβέρνηση τη θέλησή τους οι Τσάμηδες, ότι επιθυμούν την απόσπαση του Νομού Θεσπρωτίας από τον ελληνικό κορμό, δολοφονούν μπρος στο Νομαρχιακό κατάστημα τον αναπληρωτή Νομάρχη Γ. Βασιλάκο. Η δολοφονία αυτή υπήρξε το σύνθημα των ομαδικών εκτελέσεων σ΄ολόκληρο το Νομό, με κορύφωση την εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς (29-9-1943).

Διευθύνων νους για την συστηματοποίηση του έργου της εξολοθρεύσεως του ελληνικού στοιχείου ήταν η διαβόητη τρομοκρατική οργάνωση K-S-I-L-I-A δηλαδή το «Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως» που συγκροτήθηκε προς τούτο τον Ιούλιο του 1942. Πλέον εναργής για το θέμα είναι η σχετική έκθεση ειδικής προς τούτο συσταθείσης και αμερόληπτης επιτροπής.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ «ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ (K.S.I.L.I.A.) ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ»

1. Δολοφονηθέντες υπό Τσάμηδων μόνων ή εν συνεργασία με τα στρατεύματα κατοχής : 632

2. Εξαφανισθέντες και απαχθέντες ως όμηροι : 428

3. Βιασμοί γυναικών και κορασίδων : 209

4. Απαγωγαί : 31

5. Πυρποληθείσαι οικίαι : 2.332

6. Λεηλατηθέντα ολοσχερώς χωρία : 53

7. Διαρπαγέντα ζώα :

(α) Αιγοπρόβατα : 37556

(β) Βοοειδή : 9.285

(γ) Ιπποειδή : 4.185

(δ) Πουλερικά (ένα μέρος) : 30.000

(ε) Κυψέλαι : 742

Τα ανωτέρω είναι κατώτερα της πραγματικότητος.

Την άνοιξη του 1944, στα πλαίσια των επιχειρήσεων εναντίον των Γερμανών στην Ήπειρο, κρίθηκε αναγκαίο από την Βρετανική συμμαχική αποστολή να καταλάβει ο Ζέρβας τις Ηπειρωτικές ακτές στην περιοχή της Πάργας που ελέγχουν οι Τσάμηδες, προκειμένου να γίνεται πιο εύκολα ο εφοδιασμός του ΕΔΕΣ με πλοιάρια από την Ιταλία. Στις επιχειρήσεις αυτές στο πλευρό των Γερμανών πολέμησαν και ένοπλα σώματα Τσάμηδων, ιδιαίτερα στην περιοχή της Πάργας, της Παραμυθιάς και της Ηγουμενίτσας.

Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί η μάχη της Μενίνας (17/18-8-1944), όπου μαζί με τους 92 νεκρούς και 109 αιχμαλώτους Γερμανούς, είχαν και οι συμπολεμιστές τους Τσάμηδες 86 νεκρούς και 7 αιχμαλώτους, έναντι 6 ανδρών του ΕΔΕΣ και του Άγγλου Ταγματάρχου Δαβίδ Ουάλλας. Για τον ρόλο αυτό των Τσάμηδων η συμμαχική αποστολή διέταξε τον Ζέρβα να διαλύσει τα Σώματα αυτά, με αντικειμενικό σκοπό στο να διευκολυνθούν οι επιχειρήσεις ενάντια στους Γερμανούς κατά την αποχώρησή τους προς την Αλβανία (Οκτώβριος 1944).

Αποχώρηση – Κυρώσεις

Έτσι, τον Σεπτέμβριο του 1944, αντιληφθέντες ότι θα λογοδοτούσαν στην Ελληνική Δικαιοσύνη, για την εν γένει εγκληματική και αντεθνική δράση τους, οι Τσάμηδες, μαζί με τους υποχωρούντες Γερμανούς που έχασαν τον πόλεμο, αποχωρούν για την Αλβανία οικειοθελώς περί τους 16.000-18.000. Μεγάλος αριθμός μάλιστα Τσάμηδων μεταφέρθηκε στην Αλβανία με Γερμανικά μεταφορικά μέσα, σύμφωνα με αναφορά Αμερικανού αξιωματικού. Στην Αλβανία, το καθεστώς του Εμβέρ Χότζα τους εγκατέστησε στην πεδιάδα της Μουζακιάς και τους διατήρησε ως Έλληνες υπηκόους με την ελπίδα τυχόν επιστροφής τους στην Ελλάδα ή επανάκτησης των περιουσιακών τους στοιχείων, τα οποία είχαν δεσμευθεί στο μεταξύ από το ελληνικό κράτος. Συγκεκριμένα, με την υπ΄αρ. 344/23-4-1945 απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου δοσιλόγων Ιωαννίνων και περί τις 1.700 σχετικές καταδικαστικές αποφάσεις ερήμην που επακολούθησαν καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου, ενώ οι περιουσίες τους δημεύτηκαν (Β.Δ. 2185/1952 και Ν.27891/1954) και εκποιήθηκαν ή διανεμήθηκαν σε όλους, όσους έπεσαν θύματα της θηριωδίας τους. Παράλληλα, με την υπ΄αρ. Α.Π. 50862/1947 απόφαση του Υπουργείου Στρατιωτικών οι Τσάμηδες στερήθηκαν της ελληνικής ιθαγένειας.

Οι ελάχιστες δεκάδες Τσάμηδες που παρέμειναν στην Ελλάδα (όσοι εθεώρουν εαυτούς αθώους), παρέμειναν ανενόχλητοι, εκχριστιανίστηκαν και αφομοιώθηκαν από το ελληνικό στοιχείο, διάγοντας φιλησύχως και νομοταγώς.

Τέτοιοι υπήρξαν οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες οι οποίοι εμφανίζονται τώρα ως «αθώοι» και «αδικημένοι», επιχειρώντας να ανατρέψουν την σε βάρος τους πραγματικότητα, διαστρεβλώνοντας και παραχαράσσοντας την ιστορία.
ΠΗΓΗ :ΜΑΚΕLEIO.GR

Οι σειρήνες του κραχ: Πληθαίνουν επικίνδυνα οι προειδοποιήσεις για μία παγκόσμια χρηματοπιστωτική κατάρρευση, χωρίς ιστορικό προηγούμενο!!




Ενώ στην Ελλάδα είμαστε απασχολημένοι με τις συνεχείς αποτυχίες της κυβέρνησης, όπου τίποτα πλέον δεν είναι βέβαιο, ούτε καν οι δύοσκανδαλώδεις ιδιωτικοποιήσεις (πίσω από τα 14 αεροδρόμια λέγεται πως ευρίσκεται η εταιρεία αεροδρομίων της Αγίας Πετρούπολης, η οποία δεν έχει εκταμιεύσει ακόμη τίποτα, ενώ βασική προϋπόθεση για το Ελληνικό είναι η άδεια λειτουργίας καζίνο), αυξάνονται παγκοσμίως οι προειδοποιήσεις για ένα επερχόμενο κραχ τεραστίων διαστάσεων – με την Παγκόσμια Τράπεζα να μειώνει δραστικά τις προβλέψεις της για την ανάπτυξη (πηγή), με την Goldman Sachs να αναφέρεται σε απελπισία των χρηματαγορών (πηγή), με τον πρώην διοικητή της Fed κ. A. Greenspan να προβλέπει μία «διαφαινόμενη καταστροφή» (πηγή), καθώς επίσης με πολλούς αμερικανούς οικονομολόγους να διαπιστώνουν ανησυχητικά σημεία ύφεσης στην οικονομία των Η.Π.Α.

Στη Γερμανία περιορίζονται οι παραγγελίες στην εξαγωγική της βιομηχανία, στις Η.Π.Α. επιβραδύνεται η κατανάλωση, η υπερχρεωμένη Ιαπωνία αναγκάσθηκε να αναβάλλει την αύξηση του ΦΠΑ για τρία χρόνια, ο G. Soros πουλάει μαζικά μετοχές αγοράζοντας χρυσό, η Deutsche Bank θεωρεί πως η ΕΚΤ βρίσκεται σε απόγνωση (ανάλυση), το ΔΝΤ συστήνει στην Κίνα να ασχοληθεί αμέσως με το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους, ενώ μεγάλοι επενδυτές μιλούν για τον τελικό του παιχνιδιού, σαν να πρόκειται για συνθήκες αποκάλυψης (πηγή).

Παράλληλα, η Κίνα και η Ρωσία εξοπλίζονται μαζικά με πυρηνικά όπλα (πηγή), το βρετανικό δημοψήφισμα φαίνεται πως θα είναι υπέρ της εξόδου της χώρας από την ΕΕ, γεγονός που θα ισοδυναμούσε με την αρχή του τέλους της, οι ισπανικές εκλογές μάλλον δεν θα έχουν ως αποτέλεσμα την πολιτική σταθερότητα στη χώρα (οπότε θα υπάρξουν σημαντικές συνέπειες για την Ευρωζώνη), οι Γερμανοί «μποϋκοτάρουν» την τραπεζική ένωση, οπότε δεν προβλέπεται η πολιτική και δημοσιονομική, χωρίς τις οποίες δεν θα επιβιώσει η Ευρωζώνη κοκ.

Με δεδομένο τώρα το ότι, η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 δεν ξεπεράστηκε ποτέ, αφού απλά αναβλήθηκε επιδεινούμενη μέσω της δημιουργίας χρημάτων από το πουθενά εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών, τα βαριά σύννεφα που έχουν συγκεντρωθεί στον ουρανό του πλανήτη προμηνύουν αναμφίβολα την καταιγίδα των καταιγίδων – για την αντιμετώπιση της οποίας δεν υπάρχουν πλέον όπλα ούτε στη «φαρέτρα» των κεντρικών τραπεζών, ούτε των κυβερνήσεων. Ολοκληρώνοντας, είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα η εξής αναφορά του A. Greenspan:


«Δεν έχουμε πλέον αρκετά χρήματα για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα μας (ειδικά το ασφαλιστικό). Θα έπρεπε ο προϋπολογισμός μας να έχει πλεονάσματα και όχι ελλείμματα. Έπρεπε να το είχαμε συνειδητοποιήσει πριν από 25 χρόνια. Το είχαμε συνειδητοποιήσει, όμως κανένας δενέκανε τίποτα εναντίον«.

Η αναφορά του αυτή μας θυμίζει την Ελλάδα και τις κυβερνήσεις της των τελευταίων δεκαετιών – οι οποίες επίσης γνώριζαν τα προβλήματα αλλά δεν έκαναν τίποτα. Φυσικά η Ελλάδα δεν έχει τις δυνατότητες των Η.Π.Α.,αλλά το δημόσιο χρέος της, ακόμη και αν προέβαινε σε στάση πληρωμών, δεν θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα σε ολόκληρο τον πλανήτη – αφού ανέρχεται μόλις σε 340 δις $, έναντι των 19.000 δις $ της υπερδύναμης, με το συνολικό χρέος της, δημόσιο και ιδιωτικό, να πλησιάζει το ετήσιο παγκόσμιο ΑΕΠ!
ΠΗΓΗ analyst.gr

Προκαλούν τα Τίρανα! Η πραγματική ιστορία για την υπόθεση των Τσάμηδων!!


Η πραγματική ιστορία για την υπόθεση των Τσάμηδων

Με το σύνθημα «Ηπειρος αλβανική έως την Πρέβεζα» οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν το 1942 με Ιταλούς και Γερμανούς φασίστες, δημιουργώντας ένοπλα στρατιωτικά τμήματα κατά των Ελλήνων

Οι Τσάμηδες ήταν ομάδα αλβανόφωνων μουσουλμάνων που στις αρχές του 20ού αιώνα άγγιζαν τους 20.000 και κατοικούσαν στην περιοχή της Θεσπρωτίας και συγκεκριμένα στην Ηγουμενίτσα, στο Μαργαρίτι, στις Φιλιάτες και την Παραμυθιά. Η αλβανική προπαγάνδα αποκαλεί τη συγκεκριμένη περιοχή Τσαμουριά.

Η ονομασία Τσάμης αποτελεί παραφθορά του ονόματος Θύαμις, όπως ήταν γνωστός στην αρχαιότητα ο ποταμός Καλαμάς. Οι σημερινοί Τσάμηδες είναι απόγονοι εξισλαμισμένων χριστιανών της Ηπείρου από τους Οθωμανούς κατά τον 17ο αιώνα.

Αν και με την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάννης (1923) με την Τουρκία οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες κρίθηκαν «ανταλλάξιμοι», με παρασκηνιακές παρεμβάσεις της Ιταλίας προς την κυβέρνηση του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου εξαιρέθηκαν και παρέμειναν στη Θεσπρωτία. Οπως τελικά αποδείχτηκε στη συνέχεια, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν από το φασιστικό καθεστώς της Ρώμης για προπαγανδιστικούς λόγους, ενίοτε σκηνοθετώντας και αιματηρά επεισόδια στα ελληνοαλβανικά σύνορα προκειμένου να δικαιολογηθεί η επίθεση κατά της χώρας μας τον Οκτώβριο του 1940. Μάλιστα Τσάμηδες είχαν στελεχώσει τρία από τα 14 αλβανικά τάγματα και έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις στο πλευρό των Ιταλών.

Στη διάρκεια της ιταλογερμανικής κατοχής οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν με τα στρατεύματα κατοχής καταλύοντας τις ελληνικές αρχές. Το 1942, με σύνθημα «Ηπειρος αλβανική έως την Πρέβεζα» συγκροτούν την KSILIA («Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως») με 14 τάγματα, έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας. Αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Νουρή Ντίνο Μπέης, γαμπρός του Αλβανού πρωθυπουργού Σεφγκέτ Βερλάτσι. «Η αφοσίωσή μου και οι πλέον των 40 ετών παρασχεθείσες υπηρεσίες στην Ιταλία με υποχρεώνουν να σας αναφέρω όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Τσαμουριά, Ελλάδα και Νότια Αλβανία, όπου έτυχα μάρτυς και θύμα μιας ύπουλης επίθεσης που κόστισε τη ζωή και αρκετών Ιταλών στρατιωτών», ξεκινάει η κατάπτυστη επιστολή του Ντίνο προς τον Μπενίτο Μουσουλίνι (Φεβρουάριος 1943) που υπάρχει σήμερα στα ιταλικά αρχεία, η οποία αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα του ρόλου των Τσάμηδων εις βάρος της Ελλάδας. Οταν κατέρρευσε το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι και η Ιταλία συνθηκολόγησε, οι Γερμανοί ανέλαβαν τον έλεγχο της ιταλοκρατούμενης ζώνης στην Ηπειρο, συνεχίζοντας να έχουν ως δεκανίκι τους Τσάμηδες. Προχώρησαν μάλιστα στη δημιουργία «Σκιπετάρικης Χωροφυλακής», η οποία είχε βάλει στο στόχαστρο τον ελληνικό πληθυσμό της περιοχής. Τσάμηδες μάλιστα εντάχθηκαν σε γερμανικά στρατιωτικά τμήματα συμμετέχοντας σε κοινές ασκήσεις αλλά και βιαιότητες κατά των Ελλήνων, με αποκορύφωμα τη μαζική εκτέλεση 49 πρόκριτων της Παραμυθιάς στις 29/09/1943. Η αντιστασιακή εφημερίδα «Επαναστάτης» έγραψε για την τραγωδία: «Στην αρχή διεδόθη ότι οι συλληφθέντες θα εκρατούντο ως όμηροι και θα απεστέλλοντο εις Ιωάννινα και αι οικογένειαί των φρόντισαν και τους εφοδίασαν με χρήματα, τρόφιμα και διάφορα άλλα είδη. Αντί ν’ αποσταλούν, όμως, εις Ιωάννινα, μετεφέρθησαν ολίγον έξω της πόλεως παρά το παρεκκλήσιον Αγιος Γεώργιος (Παραμυθιάς), όπου και εξετελέσθησαν παρά Γερμανών και μουσουλμάνων, αφού τους έβαλαν πρώτα και έσκαψαν μόνοι τους τάφους των […] Μετά την εκτέλεση οι μουσουλμάνοι τούς εσύλησαν, τους πήραν τα χρήματα και λοιπά είδη που είχαν, τους έβγαλαν τα ρούχα τους και τα παπούτσια τους και τους έριξαν στην τάφρο που οι ίδιοι είχαν ανοίξει».

Εκτελέσεις αμάχων
Ο καθηγητής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανάσιος Γκότοβος, ο οποίος μελέτησε διεξοδικά τα γερμανικά αρχεία, έφερε στο φως ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι οι εκτελέσεις των αμάχων στην Παραμυθιά έγιναν βάσει του καταλόγου ονομάτων που είχε συντάξει η ηγεσία των Τσάμηδων στην περιοχή. Τον Αύγουστο του 1944 τα ένοπλα τμήματα των Τσάμηδων υπέστησαν σημαντικό πλήγμα από τις ομάδες Εθνικής Αντιστάσεως του Ναπολέοντα Ζέρβα (ΕΔΕΣ). Εκατοντάδες Τσάμηδες, συναισθανόμενοι τις συνέπειες των όσων έπραξαν κατά του ελληνικού πληθυσμού, τράπηκαν σε φυγή προς την Αλβανία παίρνοντας μαζί τους και τις οικογένειές τους. Σε 18.000 άτομα υπολογίζονται οι Τσάμηδες που εγκατέλειψαν την Ηπειρο στα τέλη του 1944 μαζί με τα τελευταία υπολείμματα των γερμανικών δυνάμεων. Με αποφάσεις δικαστηρίων τούς αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια, ενώ η ακίνητη περιουσία τους απαλλοτριώθηκε και αποδόθηκε σε ντόπιους της περιοχής Το 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην σε θάνατο 1.930 Τσάμηδες που βαρύνονταν με εγκλήματα πολέμου. Τα τελευταία 25 χρόνια το θέμα των Τσάμηδων αποτελεί παράμετρο του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, που έχει ενταθεί μετά το 2000, και τη δημιουργία του κράτους του Κοσόβου. Για λόγους αντιπερισπασμού προς τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, αλλά και για ψηφοθηρικούς, τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία θέτουν συχνά το ζήτημα κάνοντας λόγο για επιστροφή των περιουσιών των Τσάμηδων, ακόμη και για επιστροφή των απογόνων τους στην Ελλάδα. Μόνιμη θέση της Αθήνας στις αλβανικές προκλήσεις και αξιώσεις είναι ότι «θέμα Τσαμουριάς δεν υφίσταται» και ότι διάλογος με εγκληματίες πολέμου που έχουν καταδικαστεί από δικαστήρια δεν μπορεί να υπάρξει.


Τσάμηδες υποδέχονται ως «απελευθερωτές» -μετά τους Ιταλούς- και τα ναζιστικά στρατεύματα στην περιοχή της Θεσπρωτίας 

Σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανασίου Γκότοβου, υπάρχουν ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι οι εκτελέσεις των αμάχων στην Παραμυθιά έγιναν βάσει του καταλόγου ονομάτων που είχε συντάξει η τοπική ηγεσία των Τσάμηδων
Τσάμικη προπαγάνδα με κίβδηλη Ιστορία
- Προκλητικές και παραποιημένες η Γεωγραφία και η Ιστορία που διδάσκονται οι Αλβανοί μαθητές του Γυμνασίου - Ακόμα και ο βασιλιάς Πύρρος και η μητέρα του Μεγαλέξανδρου παρουσιάζονται ως Αλβανοί!
- Αποκρύπτεται φυσικά κάθε σχέση των Τσάμηδων
με τους ναζί και οι εκτελέσεις εκατοντάδων Ελλήνων αμάχων...

«Αυτή τη χρονιά θα διδαχτείς τη Γεωγραφία της Δημοκρατίας της Αλβανίας και των άλλων αλβανικών περιοχών που εξαιτίας ιστορικών γεγονότων βρίσκονται σε γειτονικά βαλκανικά κράτη». Ετσι ξεκινάει ο πρόλογος στο βιβλίο Γεωγραφίας που διδάσκονται οι μαθητές των Γυμνασίων της Αλβανίας. Παρόμοια είναι και η εισαγωγή στα αντίστοιχα βιβλία Ιστορίας.

Τα τελευταία χρόνια οι μαθητές στην Αλβανία διδάσκονται Ιστορία και Γεωγραφία των «αλβανικών εθνικών εδαφών», μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται ολόκληρη η βορειοδυτική Ελλάδα όπου οι «αιμοσταγείς» Ελληνες πραγματοποίησαν «εθνοκάθαρση» στους Τσάμηδες που πλειοψηφούσαν στα χώματα αυτά. Η νέα γενιά στη γειτονική χώρα μαθαίνει ότι έχει ίδιο DNA με τον βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου, αλλά και με την Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και ότι ο ήρωας του 1821 Μάρκος Μπότσαρης ήταν απλά Αλβανός μισθοφόρος που πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων.

Παρά τα πρόσφατα χαμόγελα και τις θερμές χειραψίες του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά με τον Αλβανό πρωθυπουργό Εντι Ράμα στα Τίρανα και τον ομόλογό του κ. Ντιτμίρ Μπουσάτι, οι διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες φαίνεται πως παραμένουν αγεφύρωτες, με την κυβέρνηση Ράμα να επενδύει στην καλλιέργεια εθνικιστικού κλίματος στη χώρα και το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές του 2016. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η έντονη ρητορική για το λεγόμενο θέμα της Τσαμουριάς και τα όσα προκλητικά δήλωσε πριν από μία εβδομάδα ο πρωθυπουργός Ράμα που έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί -από το βήμα του συνεδρίου του κόμματος των Τσάμηδων- ότι ο Ολυμπος των Αρχαίων Ελλήνων έχει τις ρίζες του στην... Τσαμουριά. Οι δηλώσεις Ράμα, οι «αυθόρμητες» διαδηλώσεις Τσάμηδων στο αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών κατά της επίσκεψης Κοτζιά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Τα τελευταία χρόνια τα Τίρανα επιλέγουν να επενδύσουν στην καλλιέργεια εθνικιστικού κλίματος στην κοινωνία, αρχής γενομένης από τα σχολεία. Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά.

Στις «αλβανικές περιοχές» (Treva Shqiptare) που έμειναν εκτός αλβανικού κράτους, περιλαμβάνονται το Κοσσυφοπέδιο, τμήματα του Μαυροβουνίου και της Σερβίας, η μισή έκταση των Σκοπίων και βέβαια ολόκληρη η ΒΔ Ελλάδα με τους Νομούς Φλώρινας, Καστοριάς, Γρεβενών, Ιωαννίνων, Αρτας, Πρέβεζας, Θεσπρωτίας και το βόρειο τμήμα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Συγκεκριμένα, όσον αφορά στη χώρα μας, στο κεφάλαιο «Οι αλβανικές περιοχές στην Ελλάδα» αναφέρονται τα εξής προκλητικά: «Είναι αλβανικές περιοχές που αδίκως προσαρτήθηκαν στο ελληνικό κράτος το 1913 από το Συμβούλιο των Πρεσβευτών. Οι ιστορικές εξελίξεις, οι μαζικές βίαιες μετακινήσεις των αυτόχθονων αλβανικών πληθυσμών και η έλλειψη επίσημων στοιχείων, δυσκολεύουν τον προσδιορισμό των αλβανικών περιοχών στην Ελλάδα και κυρίως των προσδιορισμό των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων αυτών των περιοχών. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται στη βορειοδυτική Ελλάδα, νότια της “Μακεδονίας” και νοτιοανατολικά της Αλβανίας μέχρι τον κόλπο της Αρτας και αποτελείται από τις περιοχές Τσαμουριά, Φλώρινα, Καστοριά, Γρεβενά, Κόνιτσα κ.λπ.».

Ο προκλητικός χάρτης με την Αλβανία και τις όμορες «αλβανικές περιοχές» κοσμεί το εξώφυλλο τόσο του βιβλίου όσο και του τετραδίου ασκήσεων των μαθητών που καλούνται π.χ. να ζωγραφίσουν τις περιοχές της Ελλάδας όπου ζουν… Αλβανοί ή να απαντήσουν στο «ποιες είναι οι αλβανικές περιοχές της Ελλάδας», ή να αναφέρουν «τις εκδιώξεις που υπέστησαν οι Αλβανοί από τις ελληνικές αρχές».

«Εθνοκάθαρση από Ελληνες στην Τσαμουριά»
Στο βιβλίο «Ιστορία του Αλβανικού Εθνους» υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για την Τσαμουριά, με την επισήμανση ότι «βρίσκεται στο νοτιοδυτικό μέρος της κάτω Αλβανίας», όπως προκλητικά αποκαλεί το νότιο τμήμα της Ηπείρου.

«Η επέλαση των Ελλήνων το 1913 στην Τσαμουριά σημαδεύτηκε από βαρβαρότητες που ανάγκασε χιλιάδες Τσάμηδες να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Οι Ελληνες κατακτητές επιτάχυναν την εκδίωξη των Τσάμηδων και των υπολοίπων Αλβανών, με στόχο τον αφανισμό του αλβανικού εθνικού στοιχείου από τις περιοχές που είχαν καταλάβει», αναφέρουν μεταξύ άλλων οι συγγραφείς του βιβλίου, συνεχίζοντας: «Με τον καθορισμό των συνόρων το 1913 αποκόπηκαν από τον εθνικό κορμό όχι μόνο η περιοχή των Ιωαννίνων, αλλά σχεδόν ολόκληρη η Τσαμουριά, οι επαρχίες Φιλιατρών, Ηγουμενίτσας, Παραμυθιάς, Μαργαριτίου, Πάργας και Πρέβεζας, καθώς και οι περιοχές της Φλώρινας, της Καστοριάς και των χωριών του Γράμμου».

Πουθενά βέβαια μέσα στο βιβλίο Ιστορίας δεν γίνεται αναφορά στη συνεργασία των Τσάμηδων με τα στρατεύματα κατοχής στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις μαζικές εκτελέσεις που προχώρησαν κατά του ντόπιου ελληνικού πληθυσμού. Οι Τσάμηδες παρουσιάζονται ως «θύματα» που εκμεταλλεύτηκαν οι Ιταλοί φασίστες για τα δικά τους συμφέροντα και μόνο. «Στη διάρκεια του πολέμου η Τσαμουριά έζησε τη μεγαλύτερη τραγωδία της στην Ιστορία, παρά τις υποσχέσεις της Ιταλίας για βοήθεια. Οι Ελληνες έκαψαν χωριά της Τσαμουριάς και έκαναν πλιάτσικο χειρότερο από τους Ιταλούς».

Αν και το 2014 τα υπουργεία Παιδείας Ελλάδας και Αλβανίας είχαν συμφωνήσει να αφαιρεθούν από τα σχολικά βιβλία αλυτρωτικές αναφορές ή χαρακτηρισμοί που προκαλούν προβλήματα στις σχέσεις των δύο χωρών, τίποτα δεν προχώρησε. Τότε μάλιστα ο σημερινός υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό Τέρενς Κουίκ, ως βουλευτής της αντιπολίτευσης, είχε καταθέσει ερώτηση προς τους υπουργούς Εξωτερικών και Παιδείας για τα «ανθελληνικά σχολικά βιβλία» ζητώντας από την κυβέρνηση να ζητήσει από τα Τίρανα την απόσυρσή τους. Παρέμβαση για το θέμα έκανε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. Μανώλης Κεφαλογιάννης, κάνοντας λόγο για ενέργειες ακραίου αλυτρωτισμού και παραχάραξης της Ιστορίας από την Αλβανία, μία υπό ένταξη χώρα, που αντιβαίνουν βασικές αρχές και αξίες της Ε.Ε.

O μισθοφόρος Marko Boçari και η Αλβανίδα Ολυμπιάδα
Για την αλβανική ιστοριογραφία τα αρχαία ηπειρωτικά φύλα (Θεσπρωτοί, Χάονες, Μολοσσοί κ.ά.) είναι ιλλυρικής και όχι ελληνικής προέλευσης, όπως είναι γενικά αποδεκτό. Ετσι ο βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου, η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα κ.ά. ανήκουν στο «πάνθεον» των Αλβανών ηρώων. Ακόμη και ο Σουλιώτης Μάρκος Μπότσαρης, κορυφαία μορφή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, παρουσιάζεται ως… Marko Boçari, Αλβανός μισθοφόρος που απλά… πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων εξεγερμένων κατά των Τούρκων. Τα ιστορικά σχολικά εγχειρίδια υιοθετούν πλήρως τις θέσεις της «πνευματικής» ελίτ της Αλβανίας, όπως αποτυπώθηκαν πρόσφατα στη νέα έκδοση του Αλβανικού Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού από την Ακαδημία Επιστημών της χώρας, με κρατική χρηματοδότηση. Πρόκειται ουσιαστικά για «βελτιωμένη» επανέκδοση του Αλβανικού Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού που πρωτοκυκλοφόρησε το 1985 επί καθεστώτος Χότζα.


Το προκλητικό εξώφυλλο του σχολικού βιβλίου Γεωγραφίας, με την Αλβανία και τις «αλβανικές περιοχές» που βρίσκονται εκτός συνόρων. Ανάμεσά τους και η λεγόμενη Τσαμουριά

Στο τετράδιο εργασιών της Γεωγραφίας, οι μαθητές Γυμνασίου καλούνται να ζωγραφίσουν τις «αλβανικές περιοχές» που το 1913 έμειναν εκτός των αλβανικών συνόρων

Με κόκκινες βούλες σημειώνονται στον χάρτη τα «αλβανικά κέντρα» στη ΒΔ Ελλάδα, ενώ οι μαθητές απαντούν και σε ερωτήσεις για τους «διωγμούς που υπέστησαν οι Τσάμηδες από τους Ελληνες» 
ΠΗΓΗ: http://www.protothema.gr/